‘Lachen’ – Een nieuwe column van Rob Fransman

Lach

Als dit stukje online staat is het nieuwe jaar alweer een week oud dus ik kan nog net de lezer een gelukkig nieuwjaar wensen. Daar gaat ie: Sjana tova oe metoeka. Dat 2021 een mooi en gezond jaar mag zijn. Dat wordt het heus. Ik ben zeer optimistisch want we hebben nu het vaccin! Mijn leeftijdsgroep is ergens in maart ofzo aan de beurt. Misschien wat later. Tsja, het is afwachten. Een tsunami is erger, zoals onze Israëlische vriendin graag zegt.

Hoe vervelend ook, honger hebben we niet, er komt niemand aan de deur (dit voor de goede verstaander) en we worden gezegend door het internet. Er is veel kritiek op de massamedia maar de coronacrisis zou ons nog veel harder aanpakken als we via Zoom, WhatsApp, Twitter, enzovoorts, geen contact konden onderhouden met de mensen die we liefhebben.

Of het door de lockdown komt of omdat het me eenvoudig aan talent ontbreekt, inspiratie om regelmatig een stukje te schrijven heb ik niet. Er gebeurt gewoon te weinig. Over corona en het beleid daartegen heb ik inmiddels niks meer te vertellen. Op het moment dat ik dit schrijf verdedigt Hugo de Bloemenkoning zijn wanprestatie in het parlement. Omdat die man toch niet verdwijnt schrijf ik er niks meer over. Deze keer in plaats van een coherent verhaal een paar losse notities over wat me de laatste weken opviel en me vrolijk (nou ja) maakte.

Blijven lachen. Vooral om mezelf.

Glimlach

Spannende dagen hoor. Zal het Trump toch nog lukken om de inauguratie van Biden te versjteren? Onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk. Ik moet er niet aan denken want ik zal blij zijn als die idioot weg is. Kom me niet aan met het argument dat door Trump een aantal Arabische staten de betrekkingen met Israël hebben genormaliseerd. Dat zat er sowieso aan te komen uit wel begrepen eigenbelang en vooral de angst voor Iran. Niet dat alles ineens zoveel beter wordt onder president Biden. Er blijft veel om je vrolijk over te maken. Zoals het eeuwige God er bijslepen in de Amerikaanse politiek. Zo was er de democratische senator dominee Emanuel Clever die bij de opening van het Congres zijn toespraak eindigde met een gebed. Zoals het hoort sloot hij dat af met Amen. En toen, na een op effect berekende pauze, and Awomen. Het was duidelijk een poging om de genderalfabet kiezer vrolijk te stemmen. Van een fundamentalistische christen zou je toch verwachten dat hij weet dat het woordje Amen niets anders betekent dan Het Zij Zo. Dommer kan niet. Glimlach.

Grimlach

In de crisis om het schandaal over een zich smerig gedragende Nederlandse belastingdienst valt echt niks te lachen. Maar wel om de reactie van de politiek. Mensen zijn vernederd, klein gemaakt, raakten alles kwijt, kinderen voor hun leven beschadigd. En wat doet de politiek? Die vergadert. De verantwoordelijke minister betuigt spijt. Net zo veel spijt als de (zelfde) minister die de Groningers geen genoegdoening geeft voor hun waardeloos geworden huizen. Net zo veel spijt als de minister die de slachtoffers van de kinderopvangtoeslag afscheept met 30.000 Euro en tegelijk 500 miljoen besteedt aan nieuwe ambtenaren. Net zoveel spijt als Lodewijk Asscher, die niet denkt aan opstappen als leider van de PvdA maar wel degelijk medeverantwoordelijk was voor een soms misdadige overheid. Net zo veel spijt als de Kamerleden die een wet maakten waardoor een bijstandsmevrouw 7000 Euro moet betalen omdat haar moeder af en toe het eten voor haar kleinkinderen betaalde. Het kabinet vergaderde zondag. Treedt er een minister af? Neen. Treedt de hele regering dan af? Alweer neen. We horen er meer van. Eind van de maand of zo. Binnenkort zijn er verkiezingen en de peilingen geven geen enkele verandering aan. Rutte’s VVD blijft de grootste, Wilders’ partij blijft groot zonder invloed en de rest zal wel een coalitie vormen. Nederlands blijft Nederland. Grimlach.

Schaterlach

De klucht die Forum voor Democratie heet. Dat Baudet geen dag voorbij laat gaan om te bewijzen dat hij totaal gestoord is, weten we nu wel. Ik was stomverwonderd dat de niet onintelligente advocaat Hiddema zich toch weer aanmeldde bij dat enge clubje. Zogenaamd als lijstduwer. Onzin natuurlijk, als FvD 2 zetels had gehaald was hij gewoon in het parlement gekomen. De onkreukbare Hiddema liet weten dat hij van antisemitisme in zijn partij nooit iets had gemerkt. “En ik kan het weten,” gotspte hij, “want liefde voor het Joodse volk is mij met de paplepel ingegoten”. De in 1944 geboren Theo kan er uiteraard niets aan doen dat zijn ouders notoire NSB-ers waren. Maar het was daar in huize Hiddema wel een hoogst eigenaardig papje. Enfin, inmiddels is hij voor de tweede keer opgestapt bij de wappies van Baudet.

Misschien begint Hiddema ook voor zichzelf, er kan nog wel een splintertje bij. Eerste punt van zijn partijprogramma: Doop Nederland om. Welkom in Chagrijnië! Schaterlach.

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)