Vrede nu?

“Vrede is niet haalbaar zolang de Palestijnse kinderen opgevoed worden tot haat tegen Israël en de joden. Onderhandelingen over een echte vrede kunnen dus nog tientallen jaren op zich laten wachten,” aldus Jitschak Mo’ed. Lees zijn betoog.

Het is jammer dat de goedwillende en vredelievende politici en
intellectuelen bij hun gedachtevorming over de oplossing van de crisis
in het Midden-Oosten de relevante schoolboeken niet hebben gelezen, met
name de schoolboeken waarmee de Palestijnse kinderen vandaag opgevoed
worden.

Dat zijn diezelfde Palestijnse kinderen die gisteren en vandaag stenen
gooien en morgen de leiding over hun gemeenschap zullen overnemen. In
die teksten – en dus kennelijk ook in hun gedachtewereld – komt het
begrip “vrede” helemaal niet voor. “Zionisme is een racistische en
agressieve beweging. Racistische superioriteit is de essentie van zowel
het zionisme als van het nazisme/fascisme” (Islamitische opvoeding –
achtste klas, pagina 95).

Overigens maken de schrijvers van die teksten geen onderscheid tussen
het Israël van vóór 1967 en de uitbreiding daarna. Israël wordt
beschouwd als de bezetter van Palestijns land in 1948, net als de
Britten in 1917. In de aardrijkskundelessen komt Israël op de kaart van
Palestina niet voor, de zogenoemde groene lijn evenmin. (Bronnen: o.a.
examenvragen in Nationaal Onderwijs – zesde klas pagina 8, en Human
Geography – zesde klas, pagina 42). Islamitische opvoeding legt er nog
een schepje bovenop door te stellen dat “de verdediging van het
vaderland een religieuze verplichting is” en aangezien Israël als
“veroverd Palestina en als het gestolen vaderland” wordt beschouwd, is
het de plicht van iedere moslim “om iedere centimeter van dat land te
bevrijden”. De Jihad (heilige oorlog) wordt beschouwd als de
individuele plicht van iedere moslim, totdat het land (dus geheel
Palestina) bevrijd wordt. (Bron: Islamitische Opvoeding – zesde klas
deel A, pagina 68 en zevende klas pagina 108). Dat hebben we gemerkt.

Let op: die schoolboeken worden door de Europese Unie gefinancierd, u
betaalt er dus aan mee. De allesbehalve vredelievende houding van de
Palestijnse opvoeder wordt angstvallig verzwegen in de – op de
buitenwereld gerichte – Palestijnse propaganda, maar het is wel
noodzakelijke informatie voor een goed inzicht in de vredeskansen. Het
betekent onder andere dat zelfs een volledige terugkeer naar de grenzen
van 1967 geen verbetering zal brengen in de Palestijnse houding
tegenover Israël. De haat tegen het volk en zijn staat wordt immers
niet bepaald door de oppervlakte maar door de aanwezigheid van een
onafhankelijk joods bestaan in de regio. Dat is kennelijk dan ook de
reden waarom Jasser Arafat het aanbod van Barak in Camp David in juli
2000 wel moest afwijzen. Slechts een langdurige en doortastende
opvoeding van de Palestijnse jeugd en volwassenen kan een lichtje doen
branden aan het einde van de lange tunnel van vijandigheid.

“Nu” is dus zeer voorbarig. En de inhoud van het begrip “Vrede”?

Na de maaltijd reciteert de orthodoxe jood birkat hamazon – het gebed
over het voedsel. Dat gebed eindigt met de woorden “Moge God zijn volk
moed geven – Moge God zijn volk met vrede zegenen”; dus: als – moed,
dan – vrede.

Bron: Center for Monitoring the Impact of Peace – http://www.edume.org/

Advertentie (4)