"Behalve oorlog en de bekende jiddisjkeit, is in de films een worsteling zichtbaar met de vraag hoe het leven – al dan niet als jood – geleefd moet worden." Evaluatie van het joodse filmfestival dat MOOS! organiseerde.
Na een korte inleiding door documentairemaakster Annet Betsalel werd haar documentaire Mandlbaum?s mission vertoond. Hierin wordt het verhaal verteld van een joodse man die voor de tweede keer de oorlog meemaakt. Deze keer echter vanuit een geheel andere positie, hij redt mensen door bewijzen te maken waaruit blijkt dat deze mensen joods zijn.De internationale kant van het JIDFA komt tot uiting in de aanwezigheid van Izzi Abrahami. Deze filmmaker laat zich niet beperken door opgelegde grenzen. Hij wil verhalen van mensen tonen die opvallend zijn in hun algemeenheid. Arsenal-8, Voetbal om te vergeten, de documentaire die werd getoond, volgt een voetbalteam van Israëli?s in Nederland. Behalve de Israëlische falafel, is er het verhaal van de tragiek van mensen die vechten met de situatie waar ze in beland zijn; verscheurd door het wonen in Nederland en het denken in Israël. Hoe mondiaal Abrahami ook wil zijn, dit is behalve het algemene verhaal, ook een joodse documentaire.Naast Betsalel en Abrahami heeft Hilbert Kamphuisen, van wie De geschiedenis van mijn huis werd gedraaid, in het forum plaats. Tijdens het maken van deze film ging hij op zoek naar de ware geschiedenis van de bewoners van zijn huis, zijn familieleden. Hij doorbreekt de taboes die binnen de familie heersen, en onderzoekt van iedereen hoe zij zich tijdens de oorlog gedragen hebben. De vastgeroeste zwart-wit-beelden van familieleden worden tijdens de film langzaamaan gekleurder en daardoor genuanceerder.Tijdens het forum kwam natuurlijk de vraag naar voren wat een joodse documentairemaker is. De makers moeten zelf maar beslissen of ze joodse documentairemakers zijn, maar de vertoonde documentaires hebben wel degelijk een joodse thematiek.Hoewel de JIDFA-organisatie in eerste instantie geen oorlogsverhalen wilde vertonen, bleek na de selectie van films elke documentaire over oorlog te gaan. Tijdens de discussie wordt zijdelings de vraag gesteld of dit de films tot joodse films maakt. Behalve oorlog en de bekende jiddisjkeit, is in de films een worsteling zichtbaar met de vraag hoe het leven – al dan niet als jood – geleefd moet worden. Een universeel vraagstuk dat op een bepaalde manier vertrouwd wordt verteld. In de documentaire die MOOS! november 1999 over haar leden maakte, komt hetzelfde thema naar voren.Gedurende de hele dag is het niet gelukt de sjoel warm te stoken, maar het mooie programma was het waard de kou te trotseren. Zodra de aftiteling van de laatste film echter verscheen vertrok iedereen onmiddellijk naar een warmere plek. Om wat te doen? Kerstavond te vieren? Of misschien de kerstaflevering van All you need is love te bekijken?
Toch oorlogsthematiek
Advertentie (4)
