Het aantal handen dat het werk kan doen op kibboets Bet HaEmek neemt af. Bewoners worden opgeroepen als reservisten, en het jaarlijkse zomerkamp telt, naast de kinderen, een groter aantal deelnemers dan anders.
Voor het eerst sinds gisternacht 1 uur horen we geen sirenes en is het stil vandaag, doodstil. Niet dat er geen inslagen zijn geweest, en uit de pers vernamen we dat er misschien toch wel schade was toegebracht aan de leiding van de Hezbollah.
Maar de rust was van korte duur: vanaf half een ‘s middags loeide om de paar minuten het luchtalarm. Bij ons werden twee huizen net niet geraakt – we hebben ‘geluk’, bij ons blijft het vooralsnog bij ‘near-misses’. Voltreffers op Haifa maakten meer dan 30 gewonden.
Het is nu vrijdagavond. Ineke en ik zijn aan de beurt voor onze twee uur vrijwillige “wacht” in de centrale controlekamer die is ingericht in het secretariaat van de kibboets. We zitten hier voor het geval er een rechtstreekse inslag is, of mensen in nood verkeren vanwege een luchtalarm. Vanuit de controlekamer kunnen we, indien nodig, direct contact opnemen met het leger, de politie en andere hulpdiensten.
Zojuist kwam het bericht dat men is begonnen met het oproepen van reservisten, ook hier in Bet HaEmek. Dat zal zeker gevolgen hebben voor de werkkracht die nog aanwezig is in de kibboets.
Ik denk dat we een moeilijke tijd tegemoet gaan. Algemeen wordt verwacht dat het grondoffensief veel slachtoffers ten gevolge zal hebben, en dat is vreselijk. Anderszijds moet het maar eens afgelopen zijnmet het kat-en-muis-spelletje dat Nasralla &co met ons spelen.
De door de Hezbollah met buitenlands geld gebouwde bunkers zijn zeer degelijk geconstrueerd. Ik ben geen oorlogscorrespondent en laat een deskundig oordeel graag over aan de experts, maar vanuit mijn eigen ervaring als ex-soldaat ben ik bang dat daar hevig om gevochten zal worden.
Hier in de kibboets heeft men besloten om het jaarlijkse zomerkamp dat aanstaande zondagbegint in aangepaste vorm toch door te laten gaan. In plaats van de groepen op te splitsen gaan nu alle kinderen gelijktijdig, van de kleuters tot de hoogste klas middelbare school. Andere jaren vindt het zomerkamp plaats aan Kinneret, dit jaar gaat iedereen naar kibboets Eilot, een paar kilometer ten noorden van Eilat. Er gaan ook meer mensen mee dan aanvankelijk de bedoeling was: bijna 100. Dat is eenderde van het totaal aantal kibboetsbewoners. Tot ze terug zijn, woensdag aanstaande, draait de eetzaal op halve kracht.
Wie weet ziet de oorlog er tegen die tijd wat beter uit.
Salo Soesan en zijn vrouw Ineke wonen al 35 jaar in de vredige agrarische kibboets Bet HaEmek, in het noorden van Israël. Voor joods.nl houdt hij een dagboek bij om een beeld te geven van het dagelijks leven (of wat daar nog van over is), sinds er oorlog is tussen Israël en Libanon.
