Tempelberg

Vindt u dat Israël de soevereiniteit over de Tempelberg moet opgeven in ruil voor vrede? Lees waarom Jitsgak Moëd vindt van niet. "De belichaming van de hoop op een terugkeer naar Zion wordt aan de vijand overhandigd."

De legerleiding bevestigde de verovering van de Oude Stad op 5 juni 1967 met de woorden "Har HaBayit bejadenoe" – de Tempelberg is in onze handen. En die legerleiding bestond bepaald niet uit zogenaamde "rechtse fanatiekelingen" of extremisten. Het waren mensen met de destijds gebruikelijke Israëlisch-joodse opvoeding. Het ging hen dus om díe berg. Dat was en is nog steeds de betekenis van Jeruzalem. En díe zou nu opgegeven worden. De belichaming van de hoop op een terugkeer naar Zion wordt aan de vijand overhandigd. Het zionisme, het verlangen en het streven naar Zion, dat het voortbestaan van joodse volk in de afgelopen eeuw zeker heeft gesteld, wordt hiermee afgezworen en failliet verklaard.Op 26 december hebben beide opperrabbijnen van Israël een halachisch verbod uitgesproken ten aanzien van de overdracht van de Tempelberg aan de Palestijnen. Opperrabijn Lau verklaarde op dezelfde dag dat Barak hen nog kort geleden expliciet en plechtig beloofd had dat de berg in onze handen zou blijven… Nog nooit eerder hebben zij zo duidelijk een "politieke" stelling ingenomen. Ze konden niet anders: het vertrouwen is kennelijk verdwenen en irrelevante data zoals die van de verkiezingen in Israël en van het einde van het tijdperk Clinton – de "politiek" – dreigen thans een historische wending te bepalen van de toekomstverwachtingen van ons volk.Koningin Beatrix heeft het in haar kerstboodschap over hoop gehad, de hoop op een betere toekomst. Onze hoop voor de toekomst van een joodse staat wordt dezer dagen de bodem ingeslagen. Door angstige, zelfs laffe, mensen voor wie de begrippen "hoop", "droom" en "visie" niet "pragmatisch" en niet "realistisch" zijn, voor wie geschiedenis in een museum opgeborgen moet blijven, door die mensen wordt een einde gemaakt aan de inhoud van het Zionistisch-israelische volkslied: geen Hatikwa (hoop) meer en geen terugkeer naar het "Land van Zion en Jeruzalem".Als de joden in Israël en in de wereld (en dat geldt ook voor ons in Nederland) thans niet in beweging komen tegen het dreigende onheil, dan verdienen ze ook geen betere leiders dan degenen die ons nu met deze historische beslissingen wensen op te zadelen. Zion en Jeruzalem zijn immers de geestelijke bronnen van alle bewuste Joden in de wereld, niet alleen van de Israëli?s.Ehoed Barak werd destijds democratisch met een grote meerderheid gekozen. Die meerderheid is hij nu kwijt. In feite leidt hij nu een minderheidskabinet, een regering die de zaken dient waar te nemen totdat er een nieuwe minister-president gekozen wordt. De zeer verreikende beslissingen die nu nog door dit minderheidskabinet genomen worden, zijn inhoudelijk in strijd met democratische beginselen en met oprecht democratisch handelen. Op 24 december jongstleden beargumenteerde Barak zijn standpunt in het kabinet met de verwachting dat als er binnenkort geen vrede gesloten wordt, Israël over vijf à tien jaar wordt geconfronteerd met niet-conventionele wapens, met fundamentalisme en met georganiseerd terrorisme. En daar zou Israël geen antwoord op hebben?En trouwens, als de Tempelberg wèl opgegeven wordt en als er wel een "vrede" gesloten wordt, zijn die risico?s dan verdwenen? Wordt een onafhankelijk Palestina dan geen toevluchtshaven voor miljoenen Palestijnen? Is hun haat dan plotseling verdwenen? Juist als de Arabieren een verzwakt Israël percipiëren, dan wordt de kans op oorlog immers veel en veel groter! Dat hebben we in het verleden herhaaldelijk meegemaakt. Angst is een zeer slechte raadsheer. Zeker als je vrede nastreeft. En de voorstellen omtrent de Tempelberg betekenen geen vrede maa