De jojo Barak

"Weer heeft Barak de onderhandelingen met Arafat afgebroken. Deze keer om de oorlogszuchtige speech van Arafat afgelopen weekend in Davos. Dit terwijl volgens Peres een vredesakkoord zeer nabij was." Smuel Keren legt uit.

Peres die in Davos na Arafat sprak, gaf geen krimp en was niet onder de indruk van de speech van Arafat. Hij vertelde de hoge gasten in Davos ongeveer hetzelfde verhaal als hij twee maanden eerder in het congresgebouw in Den Haag vertelde. Israël is er niet op uit om de Palestijnen te schaden. Israël gunt de Palestijnen welvaart en geluk. Ja zelfs is Israël gebaat bij een welvarend Palestijns volk, zei Peres die de aanwezigen opriep om de Palestijnen zo veel mogelijk financieel te steunen.Peres zei verder dat het Israëlische grenspolitie en het leger alles in het werk stellen om zo weinig mogelijk Palestijnse slachtoffers te maken. Echter, zo zei hij, niemand kan ons het kwalijk nemen als wij ons verdedigen; elke natie heeft het basisrecht om zich te verdedigen als hij wordt aangevallen. Dit vertelde Peres ook aan Blair, Schröder en zelfs Kok in zijn tournee door Europa twee maanden geleden. Met succes, want de propaganda jegens Israël nam zienderogen af en zelfs Van Aartsen hield na het bezoek van Peres in Nederland wijselijk zijn mond. Voor de duidelijkheid: vlak voor de komst van Peres zei van Aartsen nog dat Israël disproportioneel terugsloeg als de Tanzim en de stenengooiers Israëlische soldaten aanvielen.Dit geluid hoorden we sindsdien niet meer terug. Alleen "Een ander joods geluid" en recentelijk Mint Jan Faber roepen dit soort dingen, maar zij zijn niet representatief en kunnen nauwelijks serieus genomen worden, juist vanwege het feit dat Israël, net als elk ander land, het recht heeft zichzelf te verdedigen. Israël kan geen andere ethische maatstaven worden opgelegd dan andere landen. Israël is nu eenmaal een klein land omringd door vijandige Arabische landen, die zich maar moeizaam kunnen neerleggen bij het bestaan van een joodse staat. De terughoudendheid van de Israëli’s bij de tweede intifada verdient juist bewondering.Terug naar Davos. Ook hier oogstte Peres veel bijval en zelfs Arafat drukte ontroerd zijn hand na zijn speech en riep dat hij met Peres zal blijven praten tot er vrede is. Peres keek wat zuur. Al die tijd mocht hij van Barak geen gesprekken met Arafat voeren en na 6 februari zal Arafat met Sjaron moeten onderhandelen en weer niet met hem.Rest nog de vraag waarom Barak de onderhandelingen, die hij overigens mijns inziens als demissionair premier überhaupt niet mocht voeren, voor de zoveelste keer heeft afgebroken. Mijn antwoord: hij was persoonlijk gekwetst door Arafat. Hij vond dat hij recht had op meer respect nadat hij zijn nek voor de vrede zo ver had uitgestoken. En dat is nu precies de tragedie van deze begaafde zoon van het joodse volk: zijn ijdelheid. Hij werd steeds opnieuw gekwetst door een slimme Arafat die dacht voor zijn volk steeds meer uit de onderhandelingen te kunnen uitslepen. Barak is ook gekwetst door de houding van het Israëlische volk, dat maar niet wil zien wat hij heeft bereikt en de voorkeur geeft Ariel Sjaron. Hij is gekwetst door de Knesset die vervroegde verkiezingen eiste en ten slotte ook door de kritische journalisten van de Israëlische televisie.Af echad lo roe et hadvarim lenachon. Nekuda.: Niemand ziet de gang van zaken juist. Punt.