Dit stuk is afkomstig uit: The Washington Post Writers Group en vertaald door S.K. in het Nederlands.
Wij hebben niet ingezien hoe een haatcampagne de basis legde voor de
orgie van zelfmoord – moordenaars die nu onder de Palestijnen actief
is. Een moeder vertelt trots op een videotape dat zij haar 18-jarige
zoon naar zijn dood zond om zoveel mogelijk Joden te doden. Dat is
ongehoord. Voor de Oslo ? Vredes accoorden van 1993 waren zelfmoord –
moordenaars praktisch onbekend bij de Palestijnen.
Maar ze hadden wel grieven voor 1993. Die zelfmoordbommen begonnen
juist in de periode van Israëlische verzoening en vredestichting,
erkenning van de PLO, Israëlische concessies over afstand van
grondgebied, stichting van de Palestijnse Autoriteit, aanvaarding van
gewapende Palestijnse politie – tot zelfs het bieden van een
onafhankelijke Palestijnse staat met als hoofdstad het verdeelde
Jeruzalem. Het was juist in die tijd dat de zelfmoordbommen begonnen.
Waar kwam dat dan vandaan? Gedurende de vorige 8 jaar, de jaren van het
Oslo-“Vredes”proces, had Voorzitter Arafat de volledige controle over
alle organen van Palestijnse opvoeding en propaganda. Er is veel haat
nodig voor mensen om hun kinderen zelfmoord te laten plegen. Arafat
heeft ze dat geleerd. Zijn televisie, zijn kranten, zijn
godsdienstonderwijzers hebben een antisemitisme ontketend, ongekend
sinds de Duitse Nazi – jaren.
Toen de Amerikaanse vredesonderhandelaar Dennis Ross vorig jaar aftrad,
erkende hij, terecht, dat tijdens de Clinton-jaren een grote fout was
gemaakt door diplomatiek blind te willen zijn voor de giftige hetze in
Palestijnse media. Zoals Osama bin Laden de 90-er jaren indoctrineerde
voor moord, zo heeft Arafat een hele generatie geschoold in haat tegen
de “Joden-Nazis”. Het gaat niet alleen om het ontbreken van Israël in
de Palestijnse landkaarten, het gaat verder met de beschrijving van de
holocaust als een Joodse fantasie. Het gaat om grove opwekking tot
moord, zoals gepredikt in de door Arafat benoemde en betaalde Achmad
Aboe Halabia-uitzending op de officiële Palestijnse televisie , vroeg
in de intifada. Het onderwerp is: “de Joden”. (let op, niet de
Israëlis, maar de Joden): “Ze moeten worden geslacht en gedood, zoals
Allah, de Almachtige heeft gezegd: bestrijd ze, Allah zal ze martelen
door Uw handen. Heb geen medelijden met de Joden, waar ze ook zijn, in
elk land. Bestrijd ze, waar U ook bent. Waar U ze ontmoet, dood ze.”!
De opgegeven reden voor zulke moordpartijen is dat Joden slecht zijn,
zoals in de hele Arabische wereld wordt onderwezen. Op 10 Maart, bij
voorbeeld, verscheen in de officiele Saudische krant al Riyadh een
artikel waarin in detail wordt beschreven hoe Joden ritueel Christen-
en Moslemkinderen slachten om hun bloed te gebruiken in hun feestelijke
voedsel. Er werd zorgvuldig in uitgelegd dat voor het Joodse
Poerimfeest de Joden een jongeman moeten doden, en voor het Joodse
Paasfeest een kind van 10 jaar of jonger.
Toen dit artikel bekend werd in vertaling, moest de redacteur onder
druk zich verontschuldigen. Hij zei uit de stad te zijn geweest toen
het verscheen. Vreemd excuus, daar het artikel in een tweedelige serie
is verschenen.
Voor vrede moet een bevolking voorbereid worden. Egypte’s Anwar Sadat
deed dat na het tekenen van een vredesverdrag met Israël. De Israëli
deden dat na het tekenen van Oslo. Bij het 50-jarig bestaan van de
staat Israël zond de Israëlische televisie een meerdelige historische
documentaire uit waarin de Palestijnen met veel begrip en sympathie
werden getoond.
Terwijl Israëlische leiders hun volk voorbereidden op vrede, bereidde
Arafat zijn volk voor op oorlog, de oorlog die hij uitriep twee maanden
na Israël’s vredesvoorstel in Camp-David in Juli 2000, met een
antisemitische haatcampagne in al zijn media en een verheerlijking van
“martelaarschap” en moord. Wij zien nu de resultaten in de straten van
Jeruzalem.
