Max Groen (86) overleden


Groen is vooral bekend geworden doordat hij uit nieuwsgierigheid terugging in zijn eigen geschiedenis. In november 1989 ging hij samen met schrijver-journalist Ton Kors* naar de concentratiekampen waar hij had gezeten. Deze reis staat beschreven in het boek ‘De Tocht Opnieuw’.

Dat hij de oorlog heelhuids doorkwam vond Max Groen zelf ‘puur geluk’.
Groen zat in Ebensee, Redl-Zipf, Mauthausen, Oranienburg, Auschwitz en
Vught. “Ik was eigenlijk alleen benieuwd wat er van die kampen is
overgebleven. Voor de herinnering hoef ik niet terug te gaan, want ik
weet precies wat er in Auschwitz of Mauthausen is gebeurd.”

Groen kwam uit een welvarend gezin. Vader Louis was directeur Nederland
van Fox Film Corporation, de voorloper van 20th Century Fox. De glitter
en glamour van de Amerikaanse filmbusiness ging niet aan het gezin
voorbij, ook niet na de scheiding van het echtpaar Groen. Max groeide
op met zijn levensgenietende maar strenge vader als voorbeeld. Van
Louis Groen nam hij ook de liefde voor de Amerikaanse filmwereld over
en maakte zich het vak van cineast tot in de kleinste details eigen.
Tot op hoge leeftijd bleef Max Groen Amerikaanse films ondertitelen.

Groen werd in september 1942 opgepakt, samen met zijn broer Rudi, die
de oorlog niet zou overleven. Maar Max was ervan overtuigd dat hij er
levend uit zou komen. Hij blufte zich uit een voor de gaskamers
geselecteerde rij gevangenen in Birkenau, kwam via Oranienburg terecht
in Redl-Zipf, waar hij te werk gesteld werd bij het vervaardigen van
vals buitenlands geld. De executie van de gevangenen na het bericht van
Hitler’s zelfmoord werd maar ten dele uitgevoerd: de groep waarin Max
Groen zich bevond ontsnapte aan het noodlot doordat de chauffeur van
hun transport op de vlucht was geslagen.

In  haar necrologie in Het Parool van 3 augustus citeert Corrie
Verkerk Max Groen: “Ik ben blij dat mijn verhaal is opgeschreven. Ik
hoop dat mijn kinderen het boek zullen lezen. En mijn kleinkinderen,
opdat zij later weten wie opa was.”

*Ton Kors, De tocht opnieuw, 1990, 206 pp, Van Gennep.

Advertentie (4)