Met simches leer je je vrienden kennen

De nieuwe column van Maurice Meijer, over moeilijke beslissingen.

Als je uitgenodigd wordt is er geen man overboord als je niet komt opdagen; er is altijd wel een rechtvaardigingsgrond (te bedenken) waarom je niet aan de uitnodiging van iemand die je vanwege plichtsbesef of goede vriendschap uitnodigt, gehoor hoeft te geven.Omgekeerd is het een veel groter probleem. Mensen niet uitnodigen die zich als vriend of familie beschouwen, levert per definitie problemen op! Het maakt niet uit hoe vaak je deze lieden ziet, spreekt, of überhaupt ooit aan hen denkt, als je iets te vieren hebt MOET je hen zich op jouw kosten laten volschransen en volzuipen. Niet uitnodigen is natuurlijk ook een optie, maar wel een gevaarlijke, men is snel beledigd! Verre ooms en tantes en vage kennissen hebben al gauw de neiging de kleren symbolisch te scheuren. Opgeruimd staat netjes, kun je denken, maar ook dit is gevaarlijk. Voor je het weet is een ander beledigd omdat weer een ander niet is uitgenodigd en houd je helemaal niemand meer over op je feest.Kortom uitnodigingen versturen is niet iets om lichtvaardig mee om te gaan, je kiest op zo’n moment je vrienden (en bepaalt wie je bij het vuilnis zet). En in dit geval ging het nog om een verjaardagsfeestje. Bij mijn familie levert bijvoorbeeld de seider jaarlijks al het nodige theater op. Dan is niet alleen "wie" belangrijk maar ook de avond waarop: wie doet "de eerste", wie "de tweede" en hoe was het vorig jaar? Vooral (schoon)families kunnen hierover flink met elkaar bakkeleien, hiertegen is ook dit jaar weer geen bitterkruid gewassen.Een choppe zorgt voor ware hogeschool- problematiek. Hier zou de Verenigde Naties diplomaten voor in dienst moeten nemen en een interventiemacht voor in het leven dienen te roepen. Als je zeker weet dat je met iemand wil breken is de oplossing doodsimpel: nodig hem of haar niet uit op je choppe! Zeker weten dat je daar nooit meer iets van hoort. Choppes kennen meer valkuilen, maar daarmee ook meer oplossingen. Een voorbeeld van een diplomatieke oplossing is "niet op het feest maar wel in sjoel". Als dit je overkomt, ben je geen vriend of close family maar een kennis, of dien je in ieder geval als zodanig te worden beschouwd. In gewoon Nederlands betekent dat: van ons mag je een enorm end oppleuren, maar we konden het niet maken om je/jullie niet te vragen, dus mag je een cadeau komen afgeven en oprotten. Het is maar dat je het weet. Een andere choppe-valkuil is de tafelindeling. Als je tegen heug en meug die zaal in dat vijfsterren hotel hebt gevuld, kun je deze "vrienden" alsnog verliezen als je ze naast de verkeerde personen zet, of ze te ver van het podium (de verplichte optredens) of de "familietafel" plaatst. De kaarten worden niet voor niets minimaal zes weken van tevoren gestuurd, hierdoor is er nog (net) voldoende tijd om de tafelindeling te maken.Om zelf van al het gelazer af te wezen, heb ik drie weken lang met de uitnodigingen voor mijn feestje in m’n binnenzak rondgelopen en iedereen uitgenodigd die ik tegenkwam. Voor degenen die nu denken dat ze vrienden van me zijn: wacht maar tot mijn choppe…Vorige columns van Maurice Meijer vindt u in het archief van de jongerenrubriek.