Haboniem-winterkamp

Het Haboniem-winterkamp was inhoudelijk (discussies over de situatie in het Midden-Oosten), pijnlijk (massale buikgriep) en zeker een succes, vindt Elon Heymans. Lees zijn verslag.

Toen eenmaal iedereen daar was aangekomen, kon het kamp beginnen. Dat wil zeggen: een warm sjabbesmaal, het aansteken van de chanoekia en alles wat daarbij hoort. Ik denk dat het voor ieder wederom een opluchting was om na het harde schoolwerk weer terug in die o zo vertrouwde omgeving te komen. Dit was dan ook merkbaar aan de prettige, ontspannen sfeer. En na de eerste nachtrust, kon iedereen er dan ook echt tegenaan.Deze mening werd blijkbaar ook door de madrichiem gekoesterd, want zaterdagochtend werden de groepen (JK?s genoemd) 4, 5 en 6, meteen aan een vrij zwaar programma onderworpen. Er was namelijk een spreker uitgenodigd: de woordvoerder van het Israëlische leger, die voor drie dagen in Nederland verbleef. Dit was in de eerste plaats zwaar, omdat de voertaal uiteraard Engels was, wat niet voor ieder zo van nature is. In de tweede plaats was het zwaar omdat het programma natuurlijk een vrij lastig onderwerp betrof; het Midden-Oostenconflict.Dit was buitengewoon interessant, niet omdat ik nu meer weet over het conflict in kwestie (wat ook zo is) waardoor ik nu een beter oordeel over het geheel zou kunnen vellen (dat is namelijk niet zo). De situatie in het beloofde land is nog steeds een heksenketel, wat het voor ons vanaf hier vrijwel onmogelijk maakt een weloverdacht en rechtvaardig oordeel te vellen. Ik veracht daarom ook elke uitspraak hierover, gedaan door mensen die een niet volledig beeld van de situatie hebben.Het was interessant, omdat ik nu weet hoe een situatie over ongeveer drieduizend kilometer wordt vervormd. Ik zal een voorbeeld geven: Als er op de tv wordt gezegd: "Er zijn gevechten tussen Palestijnen en het Israëlische leger in Ramallah", is dat een leugen. De IDF (Israëli Defence Force) heeft het Oslo-akkoord namelijk niet verbroken. Ramallah behoort tot een zogenaamde A-zone (onder Palestijnse autoriteit) en de IDF heeft deze zones niet betreden. Dus organiseren de Palestijnen zich, en trekken uit de stad (uit de A-zone) naar waar het Israëlische leger gevestigd is.Ondertussen bleef in het kamp vrij gezellig en was ook het programma van goed niveau. Dat programma ging in het algemeen over de drie pilaren waar Haboniem op is gebouwd: jodendom, zionisme en socialisme. En deze keer dan vooral met betrekking tot het conflict nu in Israël (dat was namelijk ook het kamponderwerp).Op het kamp kwamen ook andere dingen aan bod. Zo was er halverwege de ‘tussen-weida’, oftewel: de Algemene Leden Vergadering. Normaal gesproken behandelt dit (formeel gezien) hoogste orgaan binnen de vereniging slechts onzin (zoals of er wel of niet servetjes moeten worden verstrekt), maar dit keer ging het er iets heter aan toe. De opvolging van twee mazkiroetleden was een belangrijk onderwerp.Voor de rest was het kamp nog buitengewoon gezellig en leerzaam. Zo was er voor JK5 (mijn groep) nog een spreker, een pastoor in opleiding, waarmee wij uitgebreid over het christendom en het rol van het christendom in het conflict hebben gesproken.Jammer genoeg sloop tegen het eind van kamp een uiterst besmettelijk buikvirus (diarree en veel braken) het kamphuis in. Hoewel dit virus nog talrijke slachtoffers heeft geëist (30/40), kan ik toch concluderen aan de hand van de hoge opkomst en de grote gezelligheid, dat dit kamp uiterst geslaagd was.