Robert Cohen (80) loopt dit jaar voor de twaalfde keer de Nijmeegse Vierdaagse. Hij legt daarbij vijftig kilometer per dag af. Een hele prestatie, zeker gezien zijn respectabele leeftijd en het feit dat hij nog maar een paar maanden geleden een nieuwe hartklep kreeg. Aan joods.nl vertelt hij wat hem drijft.
Sinds 13 jaar houd ik in heel Nederland, voornamelijk voor onderwijsinstellingen, lezingen over de Holocaust en aanverwante onderwerpen. Lezingen accepteer ik alleen indien er voor mij vier uur netto wordt gereserveerd. Desondanks doe ik de laatste jaren per seizoen ca. 50 lezingen en ontvang daarvoor vele dankbetuigingen. Niet alleen daarom doe ik als particulier dit werk met veel voldoening. Iedere keer als ik een lezing heb gehouden voel ik dit als een overwinning op de nazi’s, want het is zeker nooit hun bedoeling geweest dat ik op deze manier nog werkzaam zou zijn.
Na de oorlog ben ik op uitnodiging van het Reformatorisch Dagblad en de EO-televisie twee maal in Birkenau geweest en daar rondlopend was mijn gedachte: "ik heb het gewonnen en niet jullie." Niet dat ik daar trots op ben maar wel blij.
Opzettelijk heb ik vermeld dat ik werkzaam ben als particulier. Waar het genoemde lezingen betreft is er tussen de Anne Frank Stichting en mij helaas een meningsverschil. De stichting is de mening toegedaan dat men toehoorders niet vier uur lang kan boeien. Dat dit een foute gedachte is, heb ik inmiddels door de jaren heen wel dubbel en dwars bewezen. Men kan een speld horen vallen, zo is men onder de indruk. Er zijn scholen die ik al 12 jaren achtereen bezoek!
Wat mij ook zo verwondert is het feit dat de jaarlijks door het Auschwitz Comité georganiseerde reizen naar o.a. Birkenau altijd een begeleider/ster hebben, die deskundig commentaar verstrekt. Deze personen hebben echter òf zeer kort, òf nooit als gevangene in Auschwitz-Birkenau gezeten. Aan de hand van het getatoeëerde gevangenennummer is precies vast te stellen wanneer men daar gearriveerd is.
Zo, nou weet eenieder iets van mij en mijn opvattingen.
Laat ik mijn aangekondigd verhaal over de Vierdaagse vervolgen. De Vierdaagse is een groots evenement dat ieder jaar meer dan één miljoen toeschouwers trekt. Deelnemers zijn verplicht vier achtereenvolgende dagen 30 km, 40 km of 50 km te lopen. De te lopen afstand is afhankelijk van leeftijd en bij succesvolle volbrenging van de verplichte afstand wordt een medaille uitgereikt met een cijfertje, hetwelk aangeeft hoe vaak men deze prestatie heeft verricht. Ieder jaar loopt er ook een Israëlische afvaardiging mee als één van de vele buitenlandse deelnemers.
Inmiddels heeft u het wellicht al begrepen; ook ik loop ieder jaar als particulier de Vierdaagse en gezien mijn leeftijd is mijn verplichte afstand 30 km. Maar….er bestaat tevens een keuzemogelijkheid en dat is 40 of 50 km per dag lopen. Welnu, juli as. loop ik voor de twaalfde maal de vier maal 50 km en alle voorafgaande 11 keer heb ik deze uitdaging met succes volbracht en kwam bij mij het reeds genoemd gevoel bovendrijven. Het is voor mij een onbedwingbare drijfveer geworden. Dit jaar sterker dan ooit, want 25 januari ji., exact op mijn verjaardag ben i
