Oorlog, dag 2: De spanning stijgt

De inwoners van kibboets Bet HaEmek doen hun uiterste best om het normale leven te laten doorgaan en de taken zo goed mogelijk te verdelen tussen het werk en de verplichting om bij luchtalarm de schuilkelders op te zoeken.

Vrijdagavond 14 juli.

Na de alarmsirene van een half uur geleden – het leger had een aantal katjoesja’s gesignaleerd die onze richting uit kwamen en had meteen groot alarm geslagen – is de rust weergekeerd. Ineke, die dienst had in de centrale controlekamer die voor deze oorlogssituatie in het secretariaat van de kibboets is ingericht, vertelde me per telefoon wat er aan de hand was. We besloten dat ik de eetzaal zou gaan opruimen (de mensen die er werken waren direct naar de schuilkelders gegaan toen de sirenes begonnen) meteen naar de schuilkelders waren gegaan. Zij zou op een van onze twee honden passen, ik zou de andere meenemen.

De dag was vrij rustig begonnen, maar rond 12 uur begonnen de raketbeschietingen vanuit Libanon, in onze richting. Een paar katjoesja’s zijn vlakbij neergekomen. De schade is gelukkig beperkt gebleven tot velden en gebouwen. Het leger doet er alles aan om die beschietingen te voorkomen, maar dat is heel moelijk omdat sommige van de lanceerinstallaties in grotten zijn verborgen. Zodra onze vliegtuigen uit het zicht zijn verdwenen worden ze naar buiten gebracht en worden de raketten afgevuurd.

Of het werkelijk zal ophouden? Ik weet het niet. Ik denk toch dat de oplossing tweeledig zal moeten zijn. Hezbollah zal toch echt uit het zuiden van Libanon weg moeten, en wij moeten onderhandelen om de drie gegijjzelde jongens terug te krijgen.

Het is natuurlijk te zot voor woorden dat een soeverein land als Israël op klaarlichte dag wordt aangevallen en dat twee burgers worden gekidnapped!.

Maar één ding is nu al duidelijk: het toerisme, een belangrijke bron van inkomsten voor zowel Israël als voor Libanon heeft een enorme klap gehad. De toeristen zijn uit Libanon gevlucht en ook in het noorden van ons land zijn er geen meer.

Salo Soesan en zijn vrouw Ineke wonen al 35 jaar in de vredige agrarische kibboets Bet HaEmek, in het noorden van Israël. Voor joods.nl houdt hij een dagboek bij om een beeld te geven van het dagelijks leven (of wat daar nog van over is), sinds er oorlog is tussen Israël en LIbanon. 

Advertentie (4)