Behoeftes

Lea Pagrach is terug! Niet met haar sjadchenbureau, maar wel op joods.nl. Lees haar eerste column nieuwe stijl!

Relaties, wat zijn dat eigenlijk? Je ontmoet iemand. Het begint met een vriendschap. Soms blijft het daarbij. Soms wordt het meer, dan heb je een relatie. En op het moment dat je een echte hechte relatie hebt met de persoon van wie je houdt, beginnen veel mensen ogenblikkelijk aan de ander te sleutelen en hem of haar te verbouwen. Om ervoor te zorgen dat de beminde toch vooral voldoet aan de eisen. Ga je mee in de verandermanoeuvres dan zit je als vrouw ?onder de plak? en een man wordt dan ?een watje? genoemd. Ik zie zo veel mensen om me heen die variabel heel erg gelukkig zijn met elkaar of vreselijk ongelukkig. Tevreden zijn met jezelf en acceptatie van de ander zijn de beste recepten voor een prettig leven.Over recepten gesproken? Pesach nadert. Wie gaat er ook de seideravond vieren? Eindelijk weer de matzegerechten eten, die bij dit feest horen en die op een ander tijdstip lang zo lekker niet smaken. Terugdenkend aan vroeger in Rotterdam, kan ik me nog herinneren hoe wij uitkeken naar die avond. Niet alleen omdat we dan in praktijk konden brengen wat we op de wekelijkse joodse les hadden geleerd maar ook omdat we dan zo lekker lang mochten opblijven. Bij binnenkomst vroegen we ons altijd af wie de jongste was en wie dus het ?ma nisjtanna? {?waarom is deze avond anders dan alle andere avonden?} mocht zeggen. Onze leraren hadden dat verstandig aangepakt. Wij moesten het allemaal feilloos kunnen, zodat niemand zich er nerveus over hoefde te maken. Toch was er de opluchting als iemand net even een paar dagen jonger was dan jij, zodat je niet voor de volle zaal hoefde op te treden. Het duurde altijd wel lang. In het begin ging het nog wel maar naarmate de avond vorderde, groeide het verlangen naar de maaltijd. Wij konden in de Haggada altijd precies zien wanneer die zou zijn. Want daar zaten in het boek altijd wel wijnvlekken en soms zelfs matzekruimels van het jaar daarvoor. En het werd altijd wel heel erg laat, ook voor kinderen die zo graag volwassen wilden zijn en lang wilden opblijven. Met warme, rode hoofden worstelden we ons dan door de ?na-seider? om daarna tevreden te gaan slapen. Wij hoefden de dag daarop niet naar school..En zo kom ik dan via relaties en de seideravond bij het belang van contacten. Hoeveel mensen ken je die alleen zijn en zelfs niemand hebben om Pesach mee te vieren? Veel joodse gemeenten geven wel een gemeenteseider, maar er zijn ook mensen die liever in huiselijke kring de avond willen vieren. Kijk eens om je heen, vraag je eens af of twee of drie stoelen meer aan de seidertafel een probleem zijn. En vraag dan die alleenstaande om de seideravond bij je door te brengen. En daarvoor hoef je niet een gezin te hebben of bejaard te zijn. Een alleenstaande kan ook het initiatief nemen tot het geven van een seideravond. Want is het niet veel fijner om de tien plagen gezamenlijk te doorstaan!Een kosjere Pesach wens ik u!Eerdere columns van Lea Pagrach-van Coeverden vindt u in het archief van de rubriek Samenleving en identiteit.

Advertentie (4)