Lea stopt met sjadchenen

Lea Pagrach heeft besloten haar werkzaamheden voor haar sjadchenbureau te stoppen. Haar laatste column in deze vorm.Lea Pagrach-van Coeverden

Zo gaat het ook in mijn werk. Mensen hebben er vaak wekenlang tegenop gezien om te bellen voor informatie of een afspraak omdat het kennelijk toch een hele stap is die genomen moet worden. En als men dan eenmaal gebeld heeft en de benodigde informatie heeft gekregen dan willen ze die afspraak ook het liefst nog dezelfde dag en anders toch wel morgen! En ik kan me dat ook levendig voorstellen. Ik ben zelf ook zo iemand, mijn moeder zei het vroeger al: ?Wat Lea in haar kop heeft zitten moet direct gebeuren!? Vaak heb ik mensen lang moeten laten wachten op een afspraak. Gewoon omdat ik dit werk helemaal alleen doe, geen hulp daarbij heb en daarnaast ook nog eindredacteur van Hakehillot ben (het kwartaalmagazine van het NIK, de NIHS Amsterdam en de PIG). En dat journalistieke werk doe ik ook zo graag, ik ben niet voor niets een krantendochter! En omdat ik een perfectioniste ben, wil ik alles wat ik doe zo goed mogelijk doen.Dat geldt ook voor de aandacht die het gezin nodig heeft en die ik belangrijk vind om te geven. Want hoewel de kinderen allemaal zelfstandig zijn vliegen ze nog regelmatig terug naar het nest en schuiven dan maar al te graag aan de sjabbestafel. En wat genieten wij daar dan van! En dat maakt dan ook weer duidelijk dat er meer in het leven is dan werken.Zo moest ik de afgelopen drie jaar mensen regelmatig teleurstellen; wachttijden van 3 tot 5 weken waren niet uitzonderlijk. Partnervoorstellen op afroep niet mogelijk. Maar ik heb ook veel mensen blij kunnen maken. Van de meer dan driehonderd alleenstaanden die zich hebben ingeschreven, zijn er toch mooi 120 niet meer alleen! Wat een symbolisch aantal eigenlijk.Er zijn ook relaties beëindigd, en dat is vaak heel droevig. Het gebeurt dan ook regelmatig dat ik weer gebeld word met het verzoek om snel ?door te komen? met een nieuwe partner. En dat moet dan wel heel rap, jawel, want kennelijk denken veel mensen dat de teleurstelling dan sneller over is. Maar zoals ik al schreef, kan ik de juiste partners niet bestellen! En te snel na het verbreken van een relatie heeft een volgende, nieuwe relatie maar weinig kans van slagen. Het is ook een manier om dat eenzame gevoel te onderdrukken.Ik begon dit stukje met het maken van keuzes, je hele leven moet je dat doen. Ik heb nu, na meer dan drie jaar het runnen van dit bureau, ook een keuze gemaakt. Ik stop met het aannemen van nieuwe cliënten omdat ik mijn werkzaamheden voor het sjadchenbureau ga beëindigen. Het is tijd voor verandering en misschien wel een nieuwe uitdaging, hoezeer het mij ook aan mijn hart gaat dat ik de keuze moest maken. Maar het is mij bijvoorbeeld niet gelukt om onbetaalde assistentie te krijgen. Het is kennelijk heel moeilijk om een vrijwilliger te krijgen die samen met mij kan werken. Ik geef toe, dat is een hele kunst. Het moet ook iemand zijn die zich kan inleven in de situatie van de cliënt. Ik heb eindeloos geprobeerd subsidies te krijgen voor het organiseren van activiteiten voor singles en tegemoetkoming in de onkosten die ik heb, denkt u maar aan de telefoonkosten bijvoorbeeld of de uren die ik besteedde aan de intakegesprekken. Dat is niet gelukt en daar ben ik best erg teleurgesteld over.Ik weet dat ik met mijn keuze misschien veel mensen teleurstel en dat is echt heel erg jammer. Aan de andere kant heeft iedereen meer dan veertig maanden de tijd gehad om zich in te laten schrijven. En het iedereen naar de zin maken is een onmogelijke opgave. Maar van mijn columns bent u wat mij betreft niet af, want ik ben van plan om regelmatig een bijdrage te leveren voor de site van joods.nl. Er is meer in het leven de moeite waard om over te schrijven dan alleen maar het koppelteken zijn tussen twee mensen. Voor de cliënten die ingeschreven staan zal ik zo lang mogelijk, zeker tot het einde van de zomer, indien moge