Nieuw leven na driedubbele dodelijke terreuraanslag

Terwijl zij naar haar pasgeboren baby kijkt die in haar armen ligt, telt Ayelet Shilon de wonderen in plaats van de tragedies. "Ik houd ervan om te denken dat het glas half vol is, in plaats van half leeg.?

Maar haar rechter oog werkt, zegt Shilon, liggend op een ziekenhuis bed in Bnei Brak. Ze kan dat oog niet afhouden van haar pasgeboren dochtertje, wier zwarte haar naar buiten piept vanuithet dekentje waarin ze ligt opgerold. De baby werd maandag geboren en lijkt op haar echtgenoot en haar andere drie kinderen bijelkaar, zegt Shilon.Ze merkt op dat de baby een week voor de 33ste verjaardag van haar echtgenoot Gal werd geboren. Shilon was ervan overtuigd dat zij een jongen zou krijgen en had zelfs al over namen gedacht. Maar nu denkt ze dat het beter is om een dochter te hebben. "Ik weet dat het vreemd klinkt, maar ik voel alsof mijn man hier bij mij is en mij gadeslaat. Ik voel hem de hele tijd bij mij, maar dit meisje is een ander getuigenis van hem. Ik ben zo blij dat ik een gezond kindje op de wereld gebracht heb. Het is het beste waar een moeder om kan vragen. Het is een geschenk van G-d,? zegt Shilon.Zij bereidde haar andere kinderen, Galia Esther, 18 maanden en Or Chaim, 3, voor op de geboorte door hun verhalen voor te lezen over families met nieuwgeboren kinderen. In het algemeen, zegt zij, leest en zingt ze met haar kinderen. "Mijn huis is gevuld met kleuren en spelletjes, het lijkt op mij klaslokaal,? zegt Shilon, die kleuterleidster is. Zelfs haar geel, blauw, purper en zwarte ziekenhuis jas weerspiegelen haar instinct voor opgewekte kleuren. Van nature, zegt Shilon, is zij een optimistisch persoon, zelfs na de dood van haar drie familieleden. "Ik houd ervan om te denken dat het glas half vol is, in plaats van half leeg?.De aanslag, zegt zij, deed haar geloof in G-d niet verliezen, maar versterkte het juist, want haar overleving na zo?n hoofdwond was een wonder. Zij verloor niet het bewustzijn. Zij wist onmiddellijk dat haar moeder, Zilpa Kashi, 65, en haar dochter, Sara Tiferet ? het tweelingzusje van Galia Esther ? dood waren. Haar beide andere kinderen, die ook in de bus waren, werden licht gewond.Shilon bleef bij bewustzijn, tot in de ambulance, en herinnert zich zelfs de paramedici die haar hiel-pen. Een van hen belde haar op in het ziekenhuis om haar te feliciteren met de geboorte, vertelt zij. Wat zij toen niet wist, was dat haar echtgenoot naar de bus gesneld was toen hij thuis van de aanslag hoorde en werd doodgeschoten toen hij zijn vrouw en kinderen probeerde de redden. Maar toen zij wakker werd na de operatie, de volgende dag, was zij verbaasd dat hij er niet was. Haar zuster vertelde haar dat er iets niet in orde was met zijn maag, maar Shilon geloofde haar niet. Daarom vertelde haar zuster haar de waarheid.Zij en Gal waren bijna vier jaar getrouwd geweest. Zij hadden iets meer dan een jaar in Emmanuel gewoond in een huis met een grote tuin en fruitbo-men. "Ik tekende wolken op het plafond in de kin-derkamer,? zegt Shilon, nog glimlachend bij de herinnering. Zelfs de gedachte aan het dochtertje dat ze verloor, brengt een glimlach op haar gezicht. Ze bedenkt hoe zij trachtte de trappen op te klimmen of zand te eten. Sara Tiferet was juist begonnen te praten en had een grappig taaltje van haarzelf.Shilon is niet teruggekeerd naar Emmanuel sedert de aanslag, maar niet wegens veiligheids-rede-nen. "Geen enkele plaats in dit land is veilig, maar teruggaan is niet zo eenvoudig,? zegt zij. Zij is bang dat zij daar het verlies meer acuut zal voelen. Zij denkt erover om op een dag daar terug te gaan voor een bezoek, maar nu nog niet.In haar gedachten en in haar ziel heeft zij het gevoel dat haar man nog springlevend is. Zij heeft foto?s van hem in haar nieuwe huis in Bnei Brak en praat over hem met de kinderen, zodat zij hem niet zullen vergeten.Verder gaan na de drievoudige dood in haar familie was hard, maar noodzakelijk. "Ik weet dat mijn echtgenoot g