Een stem van haat op Sharon

"Arabische Israëliërs verwachten niets van de politiek", schrijft NRC-correspondent Salomon Bouman. Een lezer van joods.nl gaf zijn reactie.

"Ik stem op Ariel Sharon om de Israëliërs en de wereld zijn wrede gezicht nog duidelijker te laten zien. Laten er meer Palestijnen door joden worden vermoord, en meer joden door Palestijnen. Laat er meer bloed vloeien, laat alles kapot gaan. Misschien maken de overlevenden van het geweld vrede." De Arabische spreker in het kantoor van de linkse Burgerrechtenpartij in het grote Arabische dorp Kfar Kassem, 15 kilometer van Tel Aviv, staat op en oreert verder. "Ik stem op Sharon omdat ik hem haat."We zitten in een kring in het kleine kantoor. Er wordt zoete thee gedronken en Turkse koffie besteld. Een tachtigjarige Arabier is het met de woedende man eens. Hij voorspelt dat de Amerikanen zich in Irak net als de Israëliërs in Palestina aan de Koran zullen branden. "De ziel van de islam is onoverwinnelijk", zegt hij. "Zelfs voor de Amerikaanse macht." Ook hij zegt op Sharon te stemmen in de verkiezingen van 28 januari.Maar de meerderheid van de aanwezigen kiest voor de Burgerrechtenpartij van Jossi Sarid. "Wij willen vrede", legt de jongste in het gezelschap uit. "De Burgerrechtenpartij staat voor eer en vrede. Politici van de Burgerrechtenpartij worden ontvangen door de Egyptische president Hosni Mubarak. Dat bewijst dat deze partij een brug kan slaan tussen Israël en de Arabische wereld en daardoor vrede met de Palestijnen kan bevorderen. Dat is ons belang", zegt hij. "Stemmen op een van de vier Arabische partijen haalt niets uit. Wie trekt zich iets van de Arabische parlementariërs aan? Ze hebben totaal geen invloed op de zionisten. Daarom kiest tussen de 30 en 35 procent hier voor de Burgerrechtenpartij". Ook sjeik Darwish, de invloedrijke leider van de Arabische fundamentalistische Islamitische Beweging heeft zijn aanhangers opgeroepen op de Burgerrechtenpartij te stemmen.Kfar Kassem is volgens een van de deelnemers aan het gesprek een links dorp. Dertig procent stemt op de communistische partij en een gelijk percentage op de Arbeidspartij van Amram Mitzna. "We hopen dat Mitzna een nieuwe Yitzhak Rabin zal zijn", zegt een van de deelnemers aan het gesprek. Rabin, die in 1995 werd vermoord, wordt geprezen als de vader van de Israëlisch-Palestijnse-Arabische verzoening. "Toen hij premier was beleefden we een gouden tijd. ‘s Avonds was de hoofdstraat vol met joden uit Tel Aviv. Er was geen plaats te krijgen in de restaurants. Joodse jongens en meisjes kusten elkaar hier. Ik heb dat gezien", zegt een man uit de kring.Sinds in september 2000 de tweede intifadah uitbrak mijden Israëlische joden Kfar Kassem en andere Arabische dorpen en steden in Israël. De meeste restaurants in het dorp zijn gesloten. De joodse boycot plus de economische crisis die Israël teistert heeft een verwoestend effect op het dagelijks leven in het dorp. De fel gekleurde verkiezingsplakkaten die overal zijn aangeplakt staan volgens onze gesprekspartners niet in verhouding tot de verkiezingsapathie. Er is grote werkloosheid, er is armoede, er is wanhoop hier zeggen ze. "De mensen verwachten niets van de politiek", zeggen ze ook. "Er is geen belangstelling voor deze verkiezingen."Het zag er enkele weken geleden nog naar uit dat de Israëlische Arabische gemeenschap – 20 procent van de 4,7 miljoen kiesgerechtigden – de vervroegde verkiezingen zou boycotten uit protest tegen het besluit van de kiescommissie om twee Arabische parlementariërs wegens vermeende staatsondermijnende activiteiten van deelname aan de verkiezingen uit te sluiten. Maar het Hooggerechtshof in Jeruzalem schrapte het politiek gemotiveerde besluit van de kiescommissie. Sedertdien is de verkiezingscampagne onder de Israëlische Arabieren (die zic