Hoe Rivka de vrouw van Jitschak werd

De parasja van de week, voor kinderen verteld. Vandaag: Awraham vindt een plek om Sara te begraven, Jitschak vindt een vrouw, en hoe lang leefde Awraham zelf?

Toen Sarah te horen kreeg dat Awraham haar lievelingszoon Jitschak aan G’d had willen offeren schrok ze zich dood. Awraham was heel verdrietig dat Sarah er niet meer was, de vrouw met wie hij zoveel jaren had geleefd. Nu moest Sarah begraven worden, maar waar? Awraham kocht van zijn buurman Efron de Chittiet een stukje grond met een grot erop. Het landje werd Mamre genoemd, en de grot heette Machpela. De plaats waar Sarah begraven is bestaat nog altijd, hij heet nu Chevron.

Awraham vond dat het tijd was dat Jitschak ging trouwen. Maar in de buurt woonden geen meisjes die Awraham goed genoeg vond voor zijn zoon. Daarom riep hij op een dag Eliezer bij zich, zijn trouwste knecht. “Eliezer, ik ben een oude man geworden, en mijn zoon Jitschak is nog steeds niet getrouwd. Wil je me helpen om een vrouw voor hem te vinden? Ik wil niet dat hij met een meisje uit Kena’an trouwt. Zo’n meisje snapt niets van ons leven, want zij kent alleen maar afgoden. Je moet naar het land reizen waar ik geboren ben. Daar moet je mijn familie gaan opzoeken. Ik weet zeker dat je bij mijn familie wel een goede vrouw voor Jitschak kunt vinden.”

Eliezer ging op reis, met een heleboel kamelen en gouden sieraden als bruidsschat. Na een lange reis zag hij in de verte de stad liggen waar de familie van Awraham woonde. Buiten de muren van de stad zag hij een waterbron waar meisjes aan het water halen waren. Misschien is een van die meisjes wel de vrouw die mijn meester zoekt voor Jitschak!

Eliezer bedacht een plannetje: hij zou een meisje om wat water vragen om te drinken. Als ze dan zou zeggen dat ze ook zijn kamelen te drinken zou geven, dan zou dat het meisje zijn dat hij zocht. Want Eliezer wist dat Awraham een meisje met goede eigenschappen zocht, een meisje dat ook goed voor de dieren zou zorgen. Net op dat moment kwam er een meisje aanlopen. Op haar schouder droeg zij een grote waterkruik, om water uit de bron te putten.

Eliezer liep naar het meisje toe en vroeg: “Mag ik wat drinken uit je kruik?” Vriendelijk antwoordde ze: “Drink, mijn heer, en ik zal ook water voor uw kamelen scheppen!” Dat klonk goed, maar Eliezer zei niets. Hij keek hoe zij naar de bron liep om water te scheppen in haar kruik, en hoe ze met de volle, zware kruik weer terug kwam om de kamelen te drinken te geven. Ze liep net zo vaak heen en weer tot alle kamelen gedronken hadden. Dat meisje is precies wat mijn meester bedoelt, dacht Eliezer. Hij haalde de gouden sieraden tevoorschijn die Awraham hem had meegegeven en vroeg aan het meisje: “Wie ben jij? Kan ik vannacht bij jou thuis blijven slapen?? En het meisje antwoordde: “Ik ben Rivka, de dochter van Bethoeel, de kleindochter van Nachor. Natuurlijk mag je vannacht bij ons slapen, en je kamelen ook. We hebben stro genoeg voor ze.” De kleindochter van Nachor, dacht Eliezer. Nachor is de broer van Awraham! Dan is mijn opdracht dus geslaagd!

Bij Rivka thuis werd Eliezer heel hartelijk ontvangen. Vooral Rivka’s broer Lawan vond die man met die mooie cadeaus wel heel spannend; Lawan wilde helemaal niet dat hij als zo snel weer weg zou gaan. Maar Eliezer wilde gauw terug naar Awraham, met Rivka, de nieuwe

Advertentie (4)