Misstanden bij de WUV, en een nieuwe ontwikkeling.

De meeste oorlogsslachtoffers en de naoorlogse generatie weten van het bestaan van de WUV, de Wet Uitkering Vervolgingsslachtoffers, onderdeel van de Pensioen- en Uitkeringsraad.

Wat kun je vragen aan de WUV? Je kunt een tegemoetkoming vragen in de kosten van extra huishoudelijke hulp omdat je bijvoorbeeld rugklachten hebt die in causaal verband staan met de Tweede Wereldoorlog. Nieuwe tanden, dat willen ze ook nog wel eens betalen. Omdat je bijvoorbeeld ‘s nachts zo ontzettend ligt te knarsen door alle spanningen en trauma’s die je door de oorlog hebt opgelopen. Een tegemoetkoming in de kosten van een extra vakantie – omdat je van even een weekje extra tussenuit reuze kan opknappen. Even weg uit de sleur en de stress, ander behangetje zien wil nog wel eens helpen. Therapie wordt ook vergoed – mits je klachten natuurlijk weer zijn ontstaan ten gevolge van de oorlog. In causaal verband zijn met de oorlog noemen ze dat bij de WUV.Je hand ophouden?De mensen bij de WUV hebben hun baan omdat er nog steeds mensen zijn die de oorlog hebben overleefd en aanspraak kunnen maken op deze voorziening. Maar het wordt ze wel moeilijk gemaakt! Het lijkt wel of daar mensen werken die er op uit zijn om in eerste instantie iedere aanvraag af te keuren in plaats van onverkort tot vergoeding over te gaan. Je gaat toch niet voor je lol ‘je hand ophouden’ bij de WUV. Er is zelfs een geval bekend van een cliënt van de WUV die de negentig al ruim was gepasseerd en nu toch maar eens voor vergoeding van huishoudelijke hulp in aanmerking hoopte komen. Deze cliënt heeft negen (!) maanden op een beschikking moeten wachten. Had wel dood kunnen zijn in die tijd.De vergoedingen zijn gebaseerd op een ‘grondslag’ en worden verminderd met een percentage van het eigen vermogen – als dat er al is natuurlijk. Ben je alleengaand dan krijg je meer dan als je met z’n tweetjes bent. Maar als je dan weer 65 wordt dan wordt het weer minder. En als maar een van de twee als oorlogsslachtoffer is erkend dan valt de WUV weg na het overlijden van de ‘erkende’ partner. Soms kun je voor vergoeding van de kosten van de aanschaf van een auto in aanmerking komen. Dan moet wel vast komen te staan waarom je perse een auto nodig hebt en niet met bijvoorbeeld een taxi of de trein vervoerd kan worden.Gepensioneerd en dan?Schrijver dezes was getuige van de handelswijze van de WUV inzake het aanvragen van een auto. De aanvrager is cliënt omdat hij de oorlog als kind heeft meegemaakt. Moest onderduiken, was een deel van zijn jeugd kwijt, groeide op in een pleeggezin. Want ook bijna zijn hele familie was er niet meer. Hij wist zich een inkomen te verwerven door er gewoon hard voor te werken en maakte slechts ten dele gebruik van de WUV als aanvulling op zijn inkomen. Door de oorlog was de cliënt niet in de gelegenheid geweest om een hogere opleiding te volgen en kon dus uitsluitend banen krijgen die minder goed verdienden. Toen deze cliënt gepensioneerd werd en steeds meer afhankelijk van contacten met vrienden en kennissen die niet in dezelfde stad woonden en daarnaast ook nog zijn werkzaamheden als vrijwilliger voor diverse Joodse instanties wilde voortzetten zag hij zich op enig moment genoodzaakt om bij de WUV aan te kloppen. Om een auto aan te vragen. Niet voor de lol, niet voor de luxe, neen, gewoon omdat hij absoluut niet met het openbaar vervoer kon. Niet in de trein, tram, bus en metro omdat cliënt gillend gek wordt bij het idee van ‘groepsvervoer’. En ook niet in een taxi, want je weet uiteindelijk niet wie er naast je zit en of je de chauffeur kunt vertrouwen. Bovendien wil cliënt zijn onafhankelijkheid beslist handhaven.’Groepsvervoer? Onmogelijk!’Welnu, een aanvraag werd naar de WUV gestuurd toen cliënt op de hoogte was van de mogelijkheid om een vergoeding voor de aanschaf van een auto aan te vragen. De auto die hij altijd ‘van de zaak’ had moest hij uiteraard inleveren toen hij met pensioen ging.Enkele maanden (!)