Beresjiet: Noach

De parasja van de week speciaal voor kinderen verteld.

Maar omdat het nu al heel veel jaren later was sinds Hasjem de wereld geschapen had, wisten die mensen niet meer Wie al dat moois gemaakt had en Wie dat allemaal liet groeien en bloeien. Zij brachten ook geen offergaven meer voor G’d uit dankbaarheid voor het vele moois dat zij hadden. De mensen gingen ook nu ook slechte dingen doen. Het werden slechte mensen.Niet allemaal, gelukkig. Er was één man die een goed mens probeerde te blijven. Die man heette Noach. Hij had een vrouw en drie zonen, Sem, Cham en Jafet. Noach deed zijn best om de slechte gewoontes van de andere mensen niet over te nemen. Maar wat Noach ook probeerde, de andere mensen werden steeds slechter, totdat die eens zo mooie wereld er heel anders uitzag. Zelfs de vogels treurden en de bloemen lieten hun kopjes hangen van verdriet.Toen besloot Hasjem in te grijpen, want voor zulke slechte mensen had Hij de wereld niet geschapen. G?d zei tegen Noach: "Ik ga een einde maken aan alle levende wezens. Ik ga een einde maken aan alle mensen, want die hebben alles bedorven met hun slechte gedrag. Ik ga ze samen met de aarde vernietigen." En G’d zei ook: "Je moet een ark bouwen van hout en je moet daar hokken in maken." G’d leerde Noach hoe hij zo’n grote woonboot waterdicht moest maken, want G’d zou het dagen en nachten lang, zonder onderbreken laten regenen. "Er zal een vloed komen over heel de aarde, alles zal onder water komen te staan," zei G’d tegen Noach, "Geen levend wezen zal er overblijven. Maar jou en je familie zal Ik redden."En Noach deed wat G’d hem gezegd had. Hij werkte hard aan de ark. Het was een zwaar karwei en het duurde heel lang voordat de ark af was. Intussen kregen de mensen de tijd om hun leven te beteren. Maar iedereen die het vreemde schip zag, lachte hem uit. Niemand geloofde dat er onheil dreigde. De mensen gingen gewoon door met hun slechte daden.Toen vond G’d het genoeg. Hij zei tegen Noach : "Ga met je hele gezin in de ark, jij, je vrouw, je zonen en de vrouwen van je zonen, want Ik heb gemerkt dat jij een goed, rechtschapen mens bent."Maar G’d had de ark niet alleen voor Noach en zijn gezin laten bouwen. Hasjem gaf Noach nog een opdracht: "Van alles dat leeft, wilde dieren, huisdieren, vogels, insecten, van alle dieren moet je er twee meenemen in de ark, een mannetje en een wijfje," zei G?d. "Maar van sommige dieren, de reine dieren, neem je er zeven paar mee van ieder, zeven mannetjes en zeven wijfjes. En voor al die dieren moet je ook voedsel meenemen."Noach was al heel oud toen de grote vloed kwam, zeshonderd jaar was hij!Toen de eerste regen begon te vallen holden ze allemaal de ark in. Al gauw ging het harder en harder regenen. Het ging vreselijk hard regenen. Angstig kwamen de dieren twee aan twee naar de ark om daar te schuilen. Maar de regen hield niet op. Toen sloot Hasjem het toegangsluik van de ark. Al gauw dobberde de boot op de golven van een enorme zee.Veertig dagen en nachten regende het onafgebroken door. Er was een zondvloed gekomen over de hele wereld. Een vloed van water vanwege de zonden van de mensen. Het water steeg hoger en hoger. Alle levende wezens verdronken. Niets en niemand bleef er over. Maar het water bleef stijgen, totdat het de toppen van de bergen bereikt had. Toen pas stopte de regen. De wereld was een grote verlaten watervlakte. Alles dat leefde was gestorven, behalve op het schip van Noach, met zijn scheepslading vol dieren, want daar was iedereen veilig omdat het schip was blijven drijven.Na honderdvijftig dagen liet Hasjem plotseling een andere wind waaien. Het water werd rustiger en begon langzaam te dalen. Op een dag raakte de ark van Noach de berg Ararat. Er was weer land in zicht.Geduldig telde Noach nog veertig dagen. Toen nam hij een proef. Hij opende het venster in de ark en liet een raaf weg vliegen, de vrijheid tegemoed. Maar de raaf k