Een ander Palestijns geluid?

Zondag 14 januari organiseerden de opstellers van "Een ander joods geluid" een symposium in Amsterdam. Lees waarom columnist Tom Spiero ervoor koos de bijeenkomst niet bij te wonen. "Deze groep joden wekt de schijn liever gelijk dan Israël te hebben."

Eind december werd een nieuwe sporthal in Jaffo geopend. Onder de aanwezigen bij de officiële ingebruikneming bevonden zich Sjimon Peres, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, en Abie Natan. De sporthal is naar de laatste vernoemd.Abie Natan liep zo ver vooruit op de dingen die komen gingen dat hij ervoor in de Israëlische gevangenis heeft gezeten. Deze succesvolle zakenman verzorgde van het begin van de zeventiger jaren met zijn zender De Stem van Vrede uitzendingen vanaf een boot "ergens op de Middellandse Zee".Nadat hij een ontmoeting met Jasser Arafat had gehad, belandde hij in de gevangenis. Zulke contacten waren toen wettelijk verboden. Zijn houding werd ? zeker in die tijd – door vrijwel iedere Israëli als landverraderlijk gezien. Ik gun het Abie Natan van harte dat hij nog tijdens zijn leven erkenning heeft gekregen.De afgelopen twintig jaar heeft een toenemend aantal Israëli’s zich tot het Vredeskamp bekend. Zo?n tien jaar geleden was dit aantal dusdanig toegenomen dat Jitzhak Rabin in 1992 de verkiezingen kon winnen met het voornemen zich in te zetten voor een vredesregeling met de Palestijnen. Tot veler verrassing leidde dit tot erkenning van de PLO als vertegenwoordiger van het Palestijnse volk in het daarop volgende jaar. De betekenis van Israëlische vredes- en mensenrechtenbewegingen was daarbij zeer groot.Zoals blijkt uit de afwijzing die Abie Natans deel was, was er beslist morele moed voor nodig om in de Israëlische samenleving op te staan tegen de gevestigde opinie. In het gunstigste geval werd aanvankelijk het bestaan van Palestijnen niet erkend. Normaler was het om van mening te zijn dat Arabieren sowieso niet te vertrouwen zijn en er geen sprake kon zijn van enig overleg met terroristen. Daarbij was Israël trouwens toch sterker.Omdat de vredesbeweging niet bestond uit een groepje dienstweigeraars, maar was samengesteld uit individuen die op grond van eigen inzet voor de Staat respect niet ontzegd kon worden, was het op den duur onmogelijk voor de Israëlische maatschappij zich van hen af te blijven keren.Met name in de inmiddels brede kring van voorstanders van een vergelijk met de Palestijnen is de teleurstelling en frustratie buitengewoon groot. Velen van hen staan met de mond vol tanden wanneer tegenstanders van het vredesproces hen vragen waarom een deling van Jeruzalem en overdracht van de soevereiniteit van de Tempelberg overwogen zou moeten worden wanneer dat onvoldoende is voor een vredesakkoord met de Palestijnen. Uitspraken van leidende figuren uit de kring van de Palestijnse Autoriteit dat ?zonder uitzondering – geen enkele Israëli te vertrouwen is en dat Ehoed Barak aangeklaagd moet worden bij het Internationale Oorlogstribunaal in Den Haag vergroten het gevoel van machteloosheid en woede. De keuze tussen de kandidaat-premiers Sjaron en Barak vergroot de feestvreugde ook niet. Er is een grote behoefte om even op adem te komen. Maar de tijd daarvoor wordt door de dagelijkse gebeurtenissen niet gegund.SIVMO zou haar medestanders in Israël kunnen dienen door blijk te geven van meevoelen met de enorme frustratie die thans de meeste vredesactivisten in Israël ten deel is gevallen. Publiekelijk hoeft dat niet te gebeuren. SIVMO geeft er echter de voorkeur aan om ook in de huidige situatie haar oude boodschap te blijven uitdragen. Daarmee is het niet langer een steuncomité zoals zij zelf nog steeds zegt te zijn, maar een Nederlands actiecomité van joden die liever gelijk dan Israël schijnen te willen hebben. Dit actiecomité wordt omarmd door de Nederlandse politiek en verschaft haar – de Nederlandse politiek – aanvullende "legitimiteit uit onverdachte bron" om het g