Les extrèmes se touchent

Het zal wel komen omdat ik, terwijl ik deze column schrijf, in het franssprekende gedeelte van Zwitserland verblijf, dit schrijfsel begin in het Frans. Ja, we hebben het goed, vakantie is altijd heerlijk, maar mooi weer en rust doen een mens goed.

Waarom ik deze titel gebruik? Ik maak tijdens het bespreken van partnervoorstellen vaak mee dat mensen een ontmoeting niet door laten gaan omdat: "We niet dezelfde hobby?s hebben." Of: "Dat werk dat hij doet interesseert me helemaal niets." Dat is natuurlijk jammer, maar om daarom een ontmoeting mis te lopen? Ik weet het niet, hoor, wat zich afspeelt in de hoofden van partnerzoekenden. Soms denk ik wel eens dat ieders fantasie behoorlijk zijn tijd vooruit is, dat er al allerlei praktische zaken worden geregeld. Bijvoorbeeld: "Ja, zij woont wel meer dan een uur rijden van mijn werk, dan moet zij zijn huis maar opgeven en bij mij komen wonen." En dan is er nog niet eens een kennismaking geweest. Want de titel van deze column geeft aan dat juist twee uitersten elkaar raken…En hoe gaat het dan ‘in het vrije veld’, wanneer mensen elkaar tijdens een feestje of verjaardag zien en leuk vinden? Volgens mij ga je dan niet een gesprek beginnen met: "voordat ik je beter wil leren kennen wil ik van je weten waar je woont, wat je doet en wat je hobby’s zijn?" Volgens mij raak je met elkaar in gesprek en als het klikt dan maakt het je helemaal niet uit dat de liefde van je leven meer dan een uur rijden of langer bij je vandaan woont. Of dat hij ‘iets in de IT-branche’ doet en jij nog niet eens de aan- en uitknop van de computer weet te bedienen. Sterker nog, als ik om me heen kijk dan zie ik stellen die elkaar misschien nooit zouden hebben ontmoet via bemiddeling als ze alleen maar iemand wilden ontmoeten die dezelfde interesses en hobbie?s heeft. Zo saai!!Terras en koffie!Als ik naar onze vakantie kijk dan is dat het voorbeeld van absoluut niet gedeelde interesses. Terwijl echtgenoot met hond de groene grasvelden van de Zwitserse Alpen afstruint op weg naar, ja, op weg naar wat eigenlijk, nestel ik me heerlijk met een boek in het zonnetje. Terwijl hij zich urenlang afpeigert op die Alp, eindeloos lang wegblijft en bij terugkomst in het chalet uitgeput met een biertje in bad belandt, sudder ik in mijn tuinstoel en sla bladzijde na bladzijde om van mijn boek. Ik ben niet zo’n loper, ik wandel niet graag. Behalve in de stad. En dat vindt hij dus vreselijk! Als ik met hem de stad in ga en van plan ben om iets aan te schaffen wat in Nederland waarschijnlijk de helft goedkoper is, heb ik het gevoel dat er een man met een pistool in mijn rug achter me loopt. "Ben je nou nog niet uitgekeken? Schoenen zijn toch schoenen en tassen tassen? Kom op, koop wat of laten we weg gaan." Het beste werkt het dan als ik hem, met hond, op een terras plant en kopjes koffie laat drinken.Garantiebewijs?Zo ken ik nog wel een paar stellen. Heeft u even? Zij een fanatieke golfster, hij beslist a-sportief. Zij golft wat af terwijl hij niets liever doet dan naar klassieke muziek luisteren en concerten bezoeken. Zij houdt niet zo van muziek, als ze uitgegolft is belt ze hem vanaf haar mobiele telefoon dat ze er aan komt dus of hij de muziek maar vast uit wil zetten. Of een paar dat al meer dan twintig jaar getrouwd is. Hij tennist zich wezenloos, rent van toernooi naar toernooi en achter elke bal aan. Haar kan dat niet boeien, laat haar maar lekker schilderen en beeldhouwen. En ze hebben het allebei naar hun zin. Dus zijn gemeenschappelijke interesses een garantiebewijs voor een goede relatie?Hij heeft saxofoonles. Thuis. En hij kan er nog niets van. Maar leuk dat hij het vindt! En een kabaal, dat wilt u niet meemaken. Zij ook niet. Dus voor haar is zijn sax-avond een mooie gelegenheid om het pand te verlaten. Ze is begonnen aan een cursus boekhouden op de computer. Kan ze mooi haar eigen administratie van haar praktijk doen. En tegen de tijd dat zij klaar