Berichten uit het dagelijks leven

Donderdag j.l. op het vliegtuig gestapt op weg naar Amsterdam en mijn lief. Op het vliegveld Ben Gurion viel mij eens te meer op hoeveel Israëli?s voor korte of langere tijd er even "tussen uit" gaan. Even ontsnappen uit de spanning die het dagelijks leven in Israël iedere dag met zich meebrengt, even een paar dagen normaal kunnen leven.

Ook het vliegtuig naar Amsterdam zat weer goed vol met Israëli?s die een weekend of langer een bezoek aan Nederland gingen brengen. Nederland is voor veel Israëli?s nog steeds aantrekkelijk om te bezoeken. Bij aankomst stond mijn lief mij op te wachten, we hadden elkaar twaalf weken niet gezien, dus kunt U zich voorstellen dat de begroeting nogal heftig was.Natuurlijk gauw naar Amsterdam gereden en onderweg even gestopt bij een van de nieuwe coffee-corners, waarbij mij meteen opviel het ontbreken van een bewaker voor de ingang. Ook tijdens een bezoek aan de Albert Cuyp markt had ik in eerste instantie nog het "Israëlische? gevoel, het op je hoede zijn. Onwezenlijk allemaal en begreep ik dat het dagelijks leven in Israël je onbewust toch veranderd.Gelukkig was mijn lief bij mij en realiseerde ik mij tegelijkertijd dat ik niet in Israël op een markt liep maar op de enige echte Albert Cuyp. Wat is het lopen op een markt dan een genot, simpelweg door het feit dat je ontspannen kunt genieten van alles wat er te koop is en van alle verschillende mensen die er op de markt rond lopen, waaronder trouwens veel Israëli?s. Ik verheug me al op de volgende keer dat mijn lief en ik naar de markt gaan.Ja, en dan ben je dus in Nederland, wordt je geconfronteerd met de grijze luchten en de regen, en, omdat ik was uitgeschreven in Nederland, moet je je melden bij de vreemdelingen politie in Amsterdam alvorens je in het bevolkingsregister van Amsterdam kan worden ingeschreven. Gelukkig ging dit vrij snel en efficiënt, ook iets waar je weer aan moet wennen.Van afstand volg ik nu het nieuws in Israël, en valt natuurlijk meteen op de diverse geheel of gedeeltelijk mislukte zelfmoord aanslagen. Ik ben bang dat dit de komende tijd alleen maar zal gaan toenemen omdat de Palestijnen willen bewijzen dat Operatie Defensieve Shield niet het beoogde resultaat heeft gebracht voor Israël en zij nog steeds in staat zijn aanslagen waar dan ook in Israël te plegen. Het is een vicieuze cirkel waar voorlopig geen eind aan zal komen zolang er niemand opstaat, met de vuist op tafel slaat en zegt ?en nu is het genoeg?.Helaas zou ik niet weten wie dat zou kunnen, Bush is op reis door Europa en geniet op dit moment van alle het moois wat Rusland te bieden heeft met open mond, Sharon heeft het te druk met het redden van de economie in Israël, Arafat is weer druk bezig met het ontvangen van allerlei buitenlandse ?hoogwaardigheids? bekleders, en CIA-direkteur Tenet heeft voorlopig ook geen tijd gezien de dreiging van aanslagen in Amerika. Nee, hopende dat ik ongelijk heb, ben ik bang dat de ?wereld? voorlopig even geen tijd heeft voor het Midden Oosten.Wat betreft de economie van Israël, heeft iedereen de afgelopen week kunnen meemaken dat Sharon niet heeft toegegeven aan de druk van ultrarechts, en het economisch nood plan de eerste ronde heeft gehaald. Nu maar hopen dat de volgende twee ronden ook worden gehaald, de economie heeft een noodplan nodig, als er niets gebeurt krijgt Israël te maken met dezelfde problemen als al langere tijd in Argentinië gebeuren. Natuurlijk kan niet iedereen het met het plan eens zijn, de laagste en middeninkomens worden het hardst aangepakt, de hogere en top inkomens (vaak de mensen die de politieke partijen financieel steunen) voelen de maatregelen veel minder en zullen er ook het minst last van hebben.Wat betreft de laagste inkomens heb ik kort geleden een rondleiding gehad langs de gebouwen in Jeruzalem waar de stichting Ohr Yerushalayim haar activiteiten uitoefent. Ohr Yerushalayim is ee