Sjavoe’ot, het Wekenfeest dat vanavond om 21.35 uur begint en duurt tot 3 juni om 22.59 uur, is niets minder dan een nieuw begin, een geboorte. Daardoor vormt dit feest een uiterst belangrijke datum op de Joodse kalender, betoogt Rabbijn Binyomin Jacobs.
Waarom hebben wij maar één mond?
Het Wekenfeest, staat alweer voor de deur, maar…hoevelen laten het wellicht gewoon voor de deur staan? Dat is jammer want het is het feest waarop we gedenken dat 3318 jaar geleden het Joodse volk bij de berg Sinai stond en daar de ontzagwekkende aanwezigheid van God met eigen ogen aanschouwde en hoorde. Bovendien ontving het daar de Torah, waardoor het Joodse volk pas een écht volk werd. Niets minder dan een nieuw begin, een geboorte, en daardoor vormt dit feest een uiterst belangrijke datum op de Joodse kalender.
- Toch zien we iets vreemds. Er ontbreekt iets. Het Joodse jaar staat bol van symbolen. Met Pesach (Joods Pasen) de matzes, met het Loofhuttenfeest de loofhut en de palmtak, met het Inwijdingsfeest de menora, de achtarmige kandelaar, met Joods Nieuwjaar de ramshoorn……en met het Wekenfeest: niets!
- Er is nog iets afwijkends: er staat geen datum vermeld in de Torah die aangeeft wanneer het Wekenfeest precies is. Slechts indirect weten wij de datum: vijftig dagen ná Joods Pasen.
- Ook kunnen we ons afvragen waarom Vreugde der Wet, de dag waarop wij ons verheugen dat wij de Torah hebben gekregen, op de laatste dag van het Loofhuttenfeest wordt gevierd en niet op het Wekenfeest zelf!
Rabbi Sjimon bar Jochaj, de schrijver van de Zohar (Joodse mystiek) vroeg zich af waarom de mens wél is geschapen met twéé oren en met twéé ogen, maar met slechts één mond. Indien we namelijk twee monden zouden hebben gehad, hadden we met één mond gewijde taal kunnen spreken en onze tweede mond hadden we kunnen gebruiken voor profane doeleinden: zoiets als het aanhouden van de scheiding van Kerk en Staat!
G’d heeft ons echter slechts één mond gegeven om duidelijk aan te geven dat het niet juist is om half religieus te zijn en half vrij, dan weer eens wél en dan weer eens niet als gelovige door het leven te gaan.
Het Wekenfeest is dus als het ware die Ene Mond. Daarom is geen specifiek symbool, geen gedans op het Wekenfeest en ook geen duidelijke datum: Jodendom, de G’dsdienst dient overal in ons leven aanwezig te zijn, het heeft een paraplu functie:Kent G’d op al uw wegen (Spreuken 3 : 6).
Betekent dit dat we ons dag en nacht met spiritualiteit dienen bezig te houden? Materialisme uit de weg moeten gaan? Ons afzonderen van de wereld?
Toen G’d tot het Joodse volk sprak bij de berg Sinai weerklonk het geluid van de ramshoorn: en het geluid van de sjofar werd luider en luider (Exodus 19:19). In de literatuur wordt aangegeven dat deze G’ddelijke sjofarklanken niet alleen sterker en sterker werden, maar dat zij ook geen echo kenden. Het geluid werd als het ware opgenomen in de wanden van de bergen waartegen zij normaliter hadden moeten weerkaatsen om een nagalm, de echo, te doen ontstaan.
Het opnemen van de G’ddelijke klanken in de wanden en in de materie leert ons dat we gewoon midden in de wereld moeten blijven staan, met beide benen op de grond, maar dat alles waarmee wij bezig zijn, doordrongen moet worden met de waarden en normen die G’d ons aangeeft in Zijn Torah.
In een ziekenhuis zijn medici aanwezig, verplegend personeel, de financiële staf, maatschappelijk werk, het revalidatieteam…. De ethiek, die óók zijn specifieke bijdrage levert aan de genezing van de patiënt, mag niet een aparte afdeling vormen. De ethiek overkoepelt. Er bestaat geen Joodse operatie of Joodse fysiotherapie. Wel dient in elk vakgebied gewerkt te worden op een manier die in overeenstemming is met de G’ddelijk
