Hoe gaat het met de terreurslachtoffers? Eeen beetje nazorg

Judy Link was in februari in Israël, om de terreurslachtoffers te bezoeken die zij en andere leden van Bnai Brith in oktober 2002 hadden ontvangen.

"De voornaamste reden voor mij om naar Israël te gaan was de operatie die ?onze? Shelli moest ondergaan.Mede dankzij de hulp van Shimon, de Israëlische maatschappelijk werker die ons groepje in Nederland begeleidde, werden de financiële obstakels uit de weg geruimd en kon Shelli sneller dan verwacht geopereerd worden. Een bot in haar arm was door de aanslag zo erg versplinterd dat het niet meteen kon worden geopereerd. Nu is zijn de botsplinters aan elkaar maar het resultaat is zo krom vergroeid dat de arm opnieuw gebroken moest worden en daarna met platen in model gebracht moet worden. Shelli zag als een berg tegen de operatie op. Ze was vooral heel erg bang dat ze haar hand toch niet zou kunnen behouden. Daar had ze regelmatig nachtmerries over, hoewel de artsen haar steeds weer probeerden gerust te stellen.Na vijf dagen in het ziekenhuis mocht Shelli naar huis. Daar heb ik haar opgezocht. Ik werd hartelijk welkom geheten door haar ouders en door Sharonna, een van de andere gasten die we in Nederland hadden ontvangen. Sharonna was ook op ziekenbezoek. Er ontstond een heftige discussie over hoeveel procent ze invalide waren en de frustraties over het onbegrip over hoe dat "berekend" wordt.Later heb ik David Imani opgezocht in zijn winkeltje in Mea Sheariem. Hij was heel verbaasd me te zien en nodigde me meteen uit om bij hem thuis te komen. De volgende dag had hij jaartijd (herdenkingsdag) van zijn broer die was omgekomen bij de bomaanslag bij café Moment. ?s Avonds ben ik met Benjamin en Smadar (van Hineni) naar Gilo gegaan, en ook daar was het welkom allerhartelijkst.Om 10 uur werd de tafel uit de eetkamer in de huiskamer gezet en kregen we een uitgebreide, heerlijke Iraanse maaltijd voorgezet. Tijdens het eten kregen we het verhaal te horen over hun vlucht uit Iran, die zegrotendeels op kamelen hadden gedaan. Het gesprek ging ook over de op handen zijnde verhuzing en over de slechte economische toestand in Israël.David heeft Benjamin en Smadar verteld dat hij na de trip naar Nederland zijn vriendin einelijk ten huwelijk had durven vragen, omdat hij gezien had dat er ook nog positieve dingen in het leven zijn.Hij heeft het zijn ouders echter nog niet willen vertellen, omdat die nog zo bezig zijn met het verwerken van hun grote verlies.Donderdagavond was er een echte reünie waarbij Sarit, Jaron, Sinai, Jonathan, David, Sharonna, Shimon, Chawa (de secretaresse van Hineni), Smadar en Benjamin aanwezig waren. Het was een gewone, gezellige beijeenkomst waarbij we de laatste nieuwtjes uitwisselden.Hineni is dus nog steeds actief betrokken bij de terreurslachtoffers die een korte vakantie in Nederland hebben gehad. Benjamin en Smadar krijgen nog dagelijks telefoontjes van de deelnemers, soms alleen maar om gewoon een praatje te maken, soms omdat ze steun nodig hebben in de moeilijke tijd die ze doormaken."Ondertussen is Bnai Brith alweer druk bezig met de voorbereidingen om in augustus 2003 de volgende groep in Nederland te kunnen ontvangen. Financiële steun is altijd welkom!Bnai Brith Postbank: 2902233 te Amsterdam, of ABN/AMRO: 412152509Judy Link-PolakZie ook: Een prachtig initiatief van Bnai Brith loge Hilleel