Ongevraagd stemadvies voor Joods Nederland

Je kunt de vraag stellen: Heeft de Nederlandse Jood een bepaald stemgedrag? Ik weet niet of over dit onderwerp in het verleden statistieken zijn bijgehouden. Het zal wel. Wat mij betreft, ik had vroeger een op niets berustend gevoel dat rijke Joden VVD stemden, terwijl de armen een voorkeur hadden voor de PvdA of soortgelijke partijen, toen die nog een duidelijke sociale bewogenheid beweerden te hebben.

Hoewel je met het begrip arme Joden toch ook weer voorzichtig moet zijn, indachtig de definitie die vlak na de Tweede Wereldoorlog de ronde deed. ?Wat is een arme Jood?? En waarop het antwoord luidde: ?Een Jood die zijn auto zelf wast?. Hoe het ook zij het stemgedrag van beide groepen werd naar mijn onbescheiden mening voornamelijk bepaald door materialistische motieven.Ik denk dat Joden in het jaar 2002 zich dit niet meer kunnen veroorloven. Onze status in de wereld en zeker onze weerbaarheid hangen in hoge mate af van de positie van de staat Israël in die wereld. Het is dus zaak met gespitste oren naar de stellingname van partijen en hun kandidaten ten opzichte van Israël te luisteren. Gelegenheden hiervoor zijn legio.Mij staat bijvoorbeeld een van de vele recente TV-debatten van de lijsttrekkers haarscherp voor de geest. De hoofdrolspelers in deze show waren Melkert (PvdA), De Graaf (D66), Rosenmoller (Groen Links), Dijkstal (VVD), Marijnessen (SP) en Balkenende (CDA). In hun mening wat er met Israël zou moeten gebeuren door tussenkomst van EU of VN heerste er een bijna consensus waarin economische sancties een van de instrumenten zouden kunnen zijn. De eerste vijf presenteerden een volstrekt ongenuanceerde weergave van de situatie met voorbijgaan aan de voorgeschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Geen woord over het door Israël geaccepteerde verdelingslings plan van de VN in 1948 dat destijds onvoorwaardelijk door Isael werd geaccepteerd, maar door de Arabische landen met een frontale aanval op Israël werd verworpen. Niemand had toen natuurlijk vermoed dat Israël die opgedrongen oorlog zou hunnen winnen. Geen woord ook over de 6-daagse oorlog van 1967, opnieuw door de Arabische landen opgedrongen en verloren. Geen woord over het door Arafat verworpen verregaande vredesvoorstel van Barak, de voorganger van de verguisde Sharon.De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Dijkstal een mildere houding aannam. Het was echter alleen Balkenende, die blijkbaar de historische achtergronden wilde kennen en met nadruk erop wees dat niet uit het oog mocht worden verloren dat het de Arabieren in 1967 waren die Israël de oorlog verklaarden. Niemand van de anderen viel deze lijsttrekker toen bij.Mijn conclusie en mijn advies aan mijn geloofsgenoten: Stem op de lijsttrekker van het CDA!