Deutsche Bahn – Een nieuwe column van Simon Soesan

Simon Soesan

Ik hou van geschiedenis. Lees veel historische boeken. Of, dankzij de moderne technologie, kijk ik naar historische videobeelden. Zo zijn er bijvoorbeeld honderden uren beeld van Adolf Eichmann tijdens zijn proces in Israël, nu bijna 60 jaar geleden. Frappant zijn de ongewilde reacties, die hij af en toe gaf.

Zo wordt er uitgelegd hoe, uit alle hoeken van Europa, een netwerk van treinen alle “klanten” van Eichmann ophaalde en naar hun gruwelijke bestemmingen bracht. Men ziet Eichmann ongeduldig met zijn vingers op de tafel in zijn kooi trommelen. Opeens reageert hij: “Dat was mijn opdracht, mijn werk. Weten jullie wel hoe moeilijk het is om al die treinen zo plannen?”

Hij meende het oprecht. Hij had opdracht gekregen om die boel te organiseren en dat dat deed hij. En, technisch gezien, deed hij het erg goed want zijn formules om de treinen zo precies te regelen worden tot de dag van vandaag gebruikt. Uw bussen, vliegtuigen, schepen –  deze hebben allemaal schema’s gebaseerd op het werk van Eichmann.

Nu dat ik al enkele jaren mijn land vertegenwoordig in Duitsland denk ik vaak aan Eichmann en zijn formules, want wat de Deutsche Bahn niet kan is op tijd rijden. Okee, ik geef het toe: er is weinig motivatie als je geen Joden precies op tijd naar hun afslachting meer mag brengen, maar toch…een beetje op schema rijden, waarom niet?

Hongaarse Joden worden op transport gesteld. Screenshot YouTube

En dan gaat Sal Muller er achteraan. Hij wil compensatie van Deutsche Bahn voor het transporteren van Joden. Niet dat DB geen geld heeft. Niet dat Duitsland geen geld geeft: de gejatte Joodse bezittingen, samen met het Marshall-plan, zorgden voor een gezonde Duitse economie, die tot de dag van vandaag stand houdt. 

Deutsche Bahn is niet het probleem. Nog is Duitsland het probleem. We kunnen Duitsland (en hun stille partner Zwitserland) uitmelken voor het roven, inpikken en uitbuiten van Joods eigendom, maar daar komt geen eind aan. Anders dan de Palestijnen, die al 72 jaar vluchteling spelen, kwamen de weinige overlevenden van de Shoa terug, om te zien dat er niets meer was: geen bezit, geen huis, geld, familie – en begonnen opnieuw hun leven op te bouwen. Handen kwamen uit de mouwen. Wat volgens mij de enige manier was om er (ongeveer) bovenop te komen.

Aan de ene kant hebben we niets te zoeken bij de autoriteiten. Aan de andere kant: alles wat er gejat is moet teruggehaald worden. Mijn onlangs overleden vader gaf een goed deel van zijn leven aan dit doel. Deutsche Bahn, net als de schijnheilige NS, speelt het slachtoffer, want ze kregen een bevel en overigens, net als minister Kaag, wisten ze van niets.

Mijn voorstel is simpel: Deutsche Bahn hoeft ons geen cent te geven. Laten ze maar op tijd gaan rijden – in herinnering aan de getransporteerde Joden, toen “op tijd rijden” zo makkelijk was.

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)
Vorig artikelIsrael Museum in Jeruzalem gaat weer open na donatie van 4 miljoen dollar
Volgend artikelUltraorthodoxe partijen steunen Benny Gantz in begrotingscrisis
Simon Soesan
Simon Soesan (1956, Beverwijk) woont sinds 1973 in Israël, waar hij zijn eigen sales-en-marketing bureau had. Tegenwoordig is hij vertegenwoordiger van Keren Hayesod – United Israel Appeal in Duitsland. Soesan is bekend van columns in diverse Nederlandse bladen, zoals NRC-Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel en het Nieuw Israelietisch Weekblad. Zijn korte verhalen werden gebundeld in 'Pita met hagelslag' (2005) en ‘Patatje vrede’ (2007), 'Apoetaah' (2016) is zijn derde boek en in juni 2018 is 'Ik ben jij' verschenen. Zijn familie en vriendschappen met Joden, Moslims en Christenen, inspireren hem bij het schrijven.