‘Verloren vriendschappen’ – Een nieuwe column van Simon Soesan

Simon Soesan

Sem heeft net zijn verjaardag gevierd. 38 jaar. Een Druze uit Daliyat El-Carmel, hielp ik hem jaren terug om een baan te vinden, waarna hij trouwde en kinderen kreeg. Kerngezond. Voetballer. En toch ligt hij al twee weken in een coma, Corona. 

Ietsiek is een vriend van onze zoon. Ze werken bij dezelfde firma. Verleden week voelde zijn dochtertje van 13, een atlete zonder achtergrond ziektes, zich niet lekker. Drie dagen later was ze al overleden aan Corona.

Ik snap niets van deze ziekte. Ook de meeste experts, mensen die jarenlang in de wereld van ziekten en medicijnen leven, snappen het nog niet helemaal. Als je ergens niks van snapt heb je twee mogelijkheden: naslaan of doen alsof je het allemaal snapt. Het enige wat we met deze rare ziekte kunnen doen is van de ervaringen van anderen leren. Feiten controleren.

Deze week deelde een Twitter vriend een relaas van een Nederlandse arts. Nee geen uitleg: alleen naam en het feit dat de man huisarts schijnt te zijn. Die meneer beweerde dat de Corona helemaal niet zo erg is, dat er niemand aan dood gaat en dat jonge kinderen het niet kunnen krijgen. Waarop ik reageerde dat de man in een gesticht thuishoort. Deze reactie resulteerde in het verliezen van heel aardige mensen die op Twitter heb leren kennen.

Ik verzamel niet veel dingen, maar vrienden verzamel ik en ik hou er niet van vrienden te verliezen, zeker niet als ze nog aardig lijken ook. Maar de reacties die ik kreeg, inclusief erg beledigende zinnen zoals “ja, jullie joden staan weer vooraan in de rij en pikken onze inentingen af” maakten de scheidingen wat makkelijker.

Dus nu even voor de duidelijkheid: websites met namen zoals “ikweethetbeter.com”, Bazooka Joe etc., zijn geen serieuze bronnen van informatie voor mij. Ik krijg mijn informatie vooral uit mijn eigen land, Israël, waar we de pandemie nog niet onder de knie hebben, maar het wel langzaam in een hoekje drijven. De initiële paniek ging niet om de ziekte zelf, maar om de stormloop die men in de ziekenhuizen verwachtten. Want elke Corona patiënt, of ze het nu zwaar of licht hebben, moet een dokter zien. Dus dat gaf de eerste verwarring, want in vele landen namen de regeringen die route. Uiteraard kan er geargumenteerd worden dat een andere route – de behandeling van alle patiënten en gros – misschien minder paniek had gegeven, maar dat is water onder de brug.

En natuurlijk: wanneer regeringen stotteren of zichzelf tegenspreken, gaat het volk twijfelen, wat resulteert in niet-geanticipeerde reacties.

Maar laten we ons concentreren op de feiten en dat zijn de ervaringen en statistieken van wat er tot zover meegemaakt is.

Ik geloof niet dat er een wereldcomplot is om ons allemaal een chip te geven. Sinds de uitvinding van de creditcard is het mogelijk veel over ons leven te weten te komen en, met de uitvinding van de mobiele telefoontjes, hebben we allang geen privacy. Tenzij iemand een uitleg kan geven waarom Apple verplicht is aan te tonen op elk toestel wanneer de camera en microfoon in gebruik zijn, ook al heeft u het ding niet aangezet. En dan heb ik het nog niet over Google. Of Facebook. 

Maar de Twitteraars maakten me duidelijk dat er iets veel meer sinister aan de hand is: in deze wereld kun je zeggen dat ik als vrouw geboren ben, graag met varkens seks heb en groene tenen heb, zonder dat iemand je vraagt of je dat kunt aantonen. Of je gaat naar een “geloofwaardige” website, waar kleine advertenties op blijven springen (hoe anders verdien je eraan?) waar een namaaknaam dingen schrijft die gewoon nergens op gebaseerd zijn, maar wat kan dat schelen? Altijd wel iemand die het klakkeloos overneemt en van de leugen een feit maakt.

En dat stuit me tegen mijn borst.

Ik hou van discussiëren, maar ik sla ook graag feiten na, waarna ik me langzaam een opinie vorm. 

Vroeger vond ik het prachtig om te fantaseren, dingen te bedenken. Een van mijn zwagers helpt mij regelmatig mij eraan te herinneren dat ik ooit mijn hele familie voorloog dat ik ooit een vlucht in een zweefvliegtuig had gewonnen. Vond ik prachtig maar “ik heb echt gevlogen” en het werd een familie mop. Ik was 10 jaar oud.

Ik ben nu wat ouder en hou me aan de feiten. Dromen zijn goed voor plannen, praatjes vullen geen gaatjes.

Daarom heb ik nu gemengde gevoelen. Want als je aardige mensen verliest omdat je een andere mening hebt – misschien waren dat dan nooit vrienden. Maar dat mensen zich zodanig aan hun menig klampen dat een andere mening onmogelijk is en leidt tot het verbreken van kennismaking of vriendschap is treurig.

Laat me met dit eindigen: er is een pandemie. Als u normaal gesproken bij iemand op bezoek gaat die erg ziek is, doet u een neus- en mondkapje op. Om de patiënt te beschermen, maar ook om uzelf – en uw naasten – te beschermen. Er zijn vaccins. Enkelen hebben al statistieken over het gebruik, reacties etc. Deze informatie is niet bij Bazooka Joe te vinden. Wees serieus. Twijfel, maar twijfel met kennis en feiten. Als u politiek vermoed, smeergeld vermoed, allemaal leuk, maar dat heeft niets met het virus te maken.

Twijfel aan uw politici, stel vragen, onderzoek.

Maar lul niet uit uw nekharen.

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)