Ik denk vaak terug aan vroeger…

…schrijft de inmiddels Australische Nederlander Ruben Potts vanuit Melbourne.

Mijn vader was antiekhandelaar (voddenman). Iedereen in onze buurt was arm, maar omdat iedereen in de zelfde positie was wisten we niet beter.Wij hebben op drie verschillende huisnummers in de Rapenburgerstraat gewoond omdat mijn ouders de huur niet konden betalen. Dan regelde mijn vader een vals huurbriefje en hadden we weer een andere woning. Ik ben geboren in 1930, in de Rapenburgerstraat. We woonde boven bakkerij van Van der Hak, waar mijn moeder twee keer per week de winkel schoonmaakte, want dan hoefde er geen huur betaald te worden.Maar in 1939 werd mijn moeder weer zwanger (heel onverstandig) en kon ze de bakkerij niet langer schoon maken. Weer moesten we verhuizen. Maar toch heb ik goede herinneringen aan het familieleven van vroeger, ondanks de armoede.Ik ben lid van de liberale sjoel, Temple Beth Israël, en woon in de joodse buurt van Melbourne. Ook hier is, zoals overal in de wereld, antisemitisme. Maar wat ik veel erger vind: er is zoveel trouble tussen de verschillende stromingen van ons joden zelf. Een klein voorbeeld: de kinderen van mijn broer hadden joodse les bij de "jeshiva". Toen een buurjongen, wiens ouders lid waren van Adas Israël, zijn Bar mitzvah deed kwam mijn neefje huilend thuis. Reden: hij werd uitgescholden voor "shabbes goj".Wij hebben hier in Melbourne vijenveertig sjoels. In de weekkrant "Jewish news" zie je bij de ingezonden brieven heel veel aanvallen op vooral liberale joden.