Korte animatievideo’s vertellen verhalen van Holocaust overlevenden

Barakken in concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Screenshot YouTube

De officiële herdenkingsdag van de Holocaust begint vanavond en duurt tot morgenavond. Er zijn vele manieren om de verhalen van overlevenden van de Holocaust te vertellen, studenten van het Holon Institute of Technology (HIT) vonden daar een bijzondere manier voor.

Het Holon Institute of Technology (HIT),is een kunstacademie in de stad Holon ten zuiden van Tel Aviv en zich richt op technologie, design en beeldende kunst.

Studenten hebben dit jaar opnieuw animatiefilms over de Holocaust gemaakt, zoals ze dat de afgelopen jaren al verschillende keren hebben gedaan.

Sommigen Holocaust overlevenden vertellen over hun eigen families, terwijl anderen verhalen vertellen van families waarvan ze niet weten of hun geschiedenis wordt bewaard door Yad Vashem.

“We zijn erg trots op dit project”, zegt professor Eduard Yakubov, president van HIT. ‘We zien hoe belangrijk het is om de holocaust op creatieve manieren te herdenken en die door te geven aan de jongere generatie.’

“Bialystok / Givatayim” is de titel van het afstudeerproject van Noa Itan en vertelt het verhaal van haar grootvader Michael, die acht jaar geleden stierf.

Na zijn dood vond haar familie een bundel in het Pools geschreven brieven aan haar grootvader van Eva, zijn eerste vrouw. Een persoon van wie ze nog nooit eerder hadden gehoord en wiens lot onduidelijk was.

Gedurende een periode van vier jaar keerde Itan terug naar de brieven van Eva en probeerde te begrijpen wat er met haar was gebeurd. In de korte animatie film herdenkt zij deze vrouw, van wiens bestaan ze nooit zouden hebben geweten als Michael haar liefdesbrieven aan hem niet al die jaren zou hebben bewaard.

Johanna Asraf noemde haar korte animatiefilm ‘Kinderen van Teheran’ en vertelt het verhaal van twee jongeren, broer en zus, Ilana en Emmanuel Landau. Zij behoorden tot de “Teheran-kinderen”, een groep van voornamelijk weeskinderen die tijdelijk onderdak vonden in weeshuizen en schuilplaatsen in de Sovjet-Unie. Later werden ze met enkele honderden volwassenen geëvacueerd naar Teheran, Iran, voordat ze uiteindelijk in 1943 Palestina bereikten.

Het verhaal, dat in het Hebreeuws wordt verteld, omvat het feit dat de Landau-kinderen en hun moeder aanvankelijk in Siberië bleven nadat hun vader was opgeroepen voor het Rode Leger. Het was koud en ze waren omgeven door bossen. Ze vluchtten naar Oezbekistan, maar hun moeder kon niet langer voor ze zorgen en liet ze achter bij een kerk, waar ze werden opgehaald als onderdeel van de Teheran-kinderen.

Emmanuel Landau sneuvelde vijf jaar later in de Onafhankelijkheidsoorlog van Israël. Zijn zus, Ilana Karniel, hield de kaart van hun omzwervingen bij en gaf die uiteindelijk aan Yad Vashem.

De getuigenis van Dov Kolka, bewaard door Yad Vashem, inspireerde het aangrijpende en suggestieve werk dat door de studenten Kobi Hasson en Itay Hershkovitch werd gemaakt.

Kolka was 11.5 toen hij in Auschwitz-Birkenau van zijn moeder werd gescheiden. Hij vertelde zijn verhaal in opnieuw door Hasson en Hershkovitch gemaakte beelden. Van zijn moeder die eten aan het bereiden was in hun keuken, vervolgens van zijn moeder in het concentratiekamp ​​en later hoe ze zich niet omdraaide toen ze in het vernietigingskamp werden gescheiden.

‘Als ze haar hoofd had omgedraaid, had ze de enorme omvang van wat er gebeurde niet kunnen weerstaan’, vertelde Kolka.

Advertentie (4)