De televisie doet echt haar best om ons wat vrolijker te maken. Daarvoor herhalen ze oude programma’s waar we ooit om gelachen hebben. Goed bedoeld, maar ik lach liever om nieuwe programma’s. Die zijn er gelukkig wel. Zoals de zondagavond met Arjan Lubach. Wat is het team rondom die man geweldig en wat doet hij het goed. Voor mij is zijn show een wekelijks hoogtepunt. Was, moet ik zeggen want helaas wordt het programma tot september gepauzeerd. Dan maar de herhalingen. Als Lubach de politiek in zou gaan zou hij een stemmentrekker van jewelste zijn. Slechter dan Rutte doet hij het vast niet. Dat is makkelijk schrijven vanachter mijn veilige laptopje, dat weet ik best. Ga er als regeerder maar aan staan, aan een crisis waar geen mens rekening mee kon houden. Hoewel, gewaarschuwd zijn we vaak genoeg. Na ons de zondvloed dachten we collectief. We dachten verkeerd.
Ik ben ietwat chagrijnig vandaag. Waarom? Zomaar, mag ik alsjeblieft?! Misschien komt het om dat het vandaag Jom HaSjoa is, hoe dan ook al geen vrolijk dagje. Daarbij moet ik zeggen dat ik iedere dag wel even een Jom HaSjoa-moment heb. Dat zal de meeste lezers van deze website – in ieder geval die van mijn generatie – niet helemaal onbekend zijn.
Waar komt mijn chagrijn dan wel vandaan? Laten we maar zeggen dat het door het internet komt. In deze dagen gebruik ik dat veel te veel en vrolijker word ik er niet van. Toch is internet mijn trouwe metgezel. Internet is machtig en Twitter is mijn profeet. Ieder snippertje nieuws lees ik. Is er al een vaccin? Nee natuurlijk, als het er wel zou zijn was dat al lang door de straten geroeptoeterd. Is er dan al nieuws over onze lockdown?
Ja dat is er. Officieel zouden we moeten wachten tot vanavond want om 7 uur precies vertelt onze minister-president wat we de komende weken (maanden?) kunnen verwachten. Maar Nederland zou Nederland niet zijn als wat Rutte ons gaat melden al volledig is gelekt. Jonge kinderen mogen weer naar school, jongeren mogen gaan sporten en verder verandert de er de komende maand niks. Noppes, nul, nada. Geen horeca, geen terrasjes, geen golf of tennis, geen bridgeclub, geen dit en geen dat. En wel burgerlijke ongehoorzaamheid, dat durf ik te voorspellen.
Naast onze minister-president zal de minister van rare schoenen staan. Die gaat ons vertellen hoeveel mondkapjes hij persoonlijk voor ons zou willen naaien. Helaas is hij daartoe niet in staat want hij is te druk om onszelf te naaien. Drie maanden na het uitbreken van de crisis zijn er nog steeds onvoldoende mondkapjes. Dat terwijl ze in andere EU-landen gratis worden uitgedeeld of voor een habbekrats te koop zijn. In ons buurland Duitsland zijn ze (@#*&<>%$) verplicht!
Het heeft de internationale pers gehaald dat een Amsterdamse plurk van zijn ijswinkeltje een mondkapjes-winkel heeft gemaakt waar hij die dingen voor 9 Euro verkoopt. “Tis handel hè,” zegt ie, “ik kocht gewoon een containertje in China.” Hij wel, de minister niet. Maar goed, vanavond wordt ons weer eens uitgelegd dat alle landen het verkeerd zien. Alleen wij hebben het bij het rechte end. Mondkapjes voor het niet in de zorg werkzame deel van de bevolking zijn nutteloos. Als we ze echt willen moeten we ze zelf maar maken van een koffiefilter en een oud laken. Oude lakens hebben we zat maar koffiefilters? Ken u iemand die nog koffiezet met zo’n percolator? Kom ik bij de Hema: ‘heeft u koffiefilters?” “Nee, wel mondkapjes.”
