‘Goed nieuws’- Een nieuwe column van Rob Fransman

Slecht nieuws krijgt meer aandacht in de media dan goed nieuws. Een sprekend voorbeeld was het bericht dat iemand in de garage van de Afro- Amerikaanse autocoureur Darell “Bubba” Wallace een strop had neergelegd. Alle Nederlandse media brachten het als groot nieuws. Mijn eigen krant zelfs op de voorpagina.

Terecht, zo’n ploerterig racistische daad verdient aandacht, ook als het aan de andere kant van de oceaan gebeurt. Als het waar was. Maar dat was het niet. Er lag een stuk touw in die garage. Touw is een nuttig gebruiksvoorwerp waar je van alles mee kunt doen, de mogelijkheden van touw zijn eindeloos. En ja, er kan ook een strop van gemaakt worden. Het team van Wallace was lukraak een garage toegewezen, niemand wist van tevoren welke dat zou zijn. Dat stuk touw lag daar al 2 jaar, gewoon vergeten op te ruimen of zoiets.

Of het was daar juist neergelegd als sleepkabel, kan ook. Maar Wallace, de enige coureur van kleur (ik weet tegenwoordig exact de juiste term) kreeg bij het zien van dat touw nare associaties. Daar moet niet lacherig over gedaan worden. Absoluut niet, het is een bekend fenomeen.

Zo heb ik, zonder over details uit te weiden, soms een onprettig gevoel bij het zien van een trein. Herkenbaar? Ik zou het denken. Maar goed, die strop was dus geen strop, heel gewoon een onschuldig stukje touw. Dat vermeldde mijn krant ook. Je zou denken dat dat goede nieuws ook op de voorpagina kwam. Maar nee, het stond bij het sportnieuws, op pagina 17, rechts onderaan.

De hele week stond bol van de opgeklopte onzin omtrent Veronica Inside en Johan Derksen. Het zal wel een gebrek aan mijn cultuurinzicht zijn maar ik had dat programma nog nooit gezien. Ik ben gek op voetbal op de TV maar het eindeloos geouwehoer erover kan me gestolen worden. Bovendien kan onze televisie maar tot 3 tellen. Nederland 1, 2 en 3. Naar alle andere 400 zenders kijken we nooit. Heus mooie programma’s hoor, maar we worden gillend gek van de reclameonderbrekingen.

Om alle ophef te begrijpen heb ik op YouTube naar hoogtepunten in oude uitzendingen van VI gezocht. Eerlijk gezegd vond ik die best leuk. 10 minuten, toen dacht ik wat een gezeur. Ik begreep Derksen’s grap niet. Wat is er geestig aan het zich afvragen of Akwasi zich als zwarte piet verkleed heeft? Wanneer iemand schatert zoals Derksen deed, is het nog geen grap. Maar nog minder begrijp ik waarom heel weldenkend Nederland zo kwaad op Derksen is. Ik zag ook nog even de laatste uitzending waarin de ooit verdienstelijke voetballer Dries Bousatta en Derksen knallende ruzie kregen. Best leuk hoor, maar wat een niveau.

Wat leven we in een gezegend land waar we bij gebrek aan echte ellende ons collectief over zulke onbenulligheid druk maken.

Vandaag valt me niets in om eens lekker op te mopperen. Het is fantastisch, bijna Israëlisch weer. Vanmorgen bij het potje golf met mijn vrienden was ik niet eens de slechtste, de kleinkinderen mag ik ook alweer knuffelen en over een maandje betrekken we met de hele misjpaga onze gehuurde villa in Frankrijk. Dat het mag van meneer Rutte en het RIVM leidt tot grote vreugde.

Een columnist moet een beetje ontevreden zijn. Ik verslind columns van chagrijnige schrijvers waarin ze de vloer aanvegen met politieke bobo’s en de boven ons gestelden. Maar vandaag valt mij niks in waarop ik eens lekker kan schelden.

Geniet van het leven mensen. Dit wordt een fijn weekend en een goeie week.

Sjaoewa tov, lechaim!

Advertentie (4)